Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6445 Esas 2020/3002 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince Beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın, sanığın sahibi olduğu Arıkan Teknik isimli iş yerinde yaklaşık 1 aydır klima ve beyaz eşya ustası olarak çalıştığı, olay günü katılanın, yanında stajer elaman olan tanık ... ile birlikte sanığın kendilerine liste ile bildirdiği işleri ve bakımları yaptıkları, katılanın klima bakımını bitirdikten sonra müşterinin uyarması üzerine izalasyon borusundaki yırtığı tamir etmek üzere pencere demirini tutunarak bu boruyu bantladıktan sonra yere inerken düşünce ayağının burkulduğu ve basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralandığı olayda, sanığın, katılanın yaralanması hususunda kusurunun bulunmadığı belirtilerek beraatine karar verilmesine yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
Hükmün gerekçesinde iddianameye konu eylem nedeniyle sanığın kusurunun bulunmadığı belirtilmesine rağmen, hüküm fıkrasında “sanığın yüklenen suçu işlediği yönünde her türlü kuşkudan uzak, kesin, somut, inandırıcı, mahkumiyet hükmü kurmaya elverişli delil elde edilemediğinden, yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince ” sanığın beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasındaki “sanığın yüklenen suçu işlediği yönünde her türlü kuşkudan uzak, kesin, somut, inandırıcı, mahkumiyet hükmü kurmaya elverişli delil elde edilemediğinden, yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-e ” ibaresinin çıkarılarak yerine


"sanığın taksire dayalı kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 03/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.