Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6447 Esas 2020/3000 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6447
Karar No: 2020/3000
Karar Tarihi: 03.06.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6447 Esas 2020/3000 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık bir okul servisi şoförü iken, yolcu olarak bulunan katılanın otobüs içerisinde düşmesi sonucu yaralandığı taksirle yaralama suçundan açılan davada, mahkeme sanığın kusurunun bulunmadığı gerekçesiyle beraat kararı vermiştir. Ancak hükmün gerekçesinde iddianameye konu eylem nedeniyle sanığın kusurunun bulunmadığı belirtilmesine rağmen, hüküm fıkrasında “CMK’nın 223/2-e madde ve fıkrası uyarınca yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması sebebiyle” sanığın beraatine karar verildiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm kanuna aykırıdır ve 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur. Yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, CMK'nın 223/2-c maddesi uyarınca sanığın taksire dayalı kusurunun bulunmadığı gerekçesiyle beraat kararı onanmıştır.

12. Ceza Dairesi 2019/6447 E. , 2020/3000 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-e maddesi gereği beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanık ..."ın Mudanya Belediyesi"nce temin edilen ücretsiz okul servisinde şoförlük yaptığı, katılanın da sanığın kullandığı otobüste yolculuk ettiği sırada katılanın otobüs içerisinde bulunan oyun topunu almak istediği anda düşerek diz kapağından yaralandığı olayda; sanığın, katılanın yaralanması hususunda kusurunun bulunmadığı belirtilerek sanığın beraatine karar verilmesine yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
Hükmün gerekçesinde iddianameye konu eylem nedeniyle sanığın kusurunun bulunmadığı belirtilmesine rağmen, hüküm fıkrasında “CMK’nın 223/2-e madde ve fıkrası uyarınca yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması sebebiyle” sanığın beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasındaki “CMK’nın 223/2-e madde ve fıkrası uyarınca yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması sebebiyle” ibaresinin çıkarılarak yerine "sanığın taksire dayalı kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 03/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.