Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13865 Esas 2020/2999 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13865
Karar No: 2020/2999
Karar Tarihi: 03.06.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13865 Esas 2020/2999 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, iş yerinde çalışan kişinin elini pres makinesine kaptırması sonucu yaralanması olayında asli kusurlu olduğu gerekçesiyle taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz sürecinde, taksirli suçların cezalandırılmasında failin güttüğü amaç ve saikin önemli olmadığı vurgulanmıştır. Bu sebeple, mahkeme kararı kanuna aykırı bulunarak bozulmuş ve hükümde amaç ve saik ibaresi çıkarılmıştır. Mahkumiyet kararı ise aynı şekilde onanmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 89/1, 89/2-b, 62, 51/1-3-7.

12. Ceza Dairesi 2019/13865 E. , 2020/2999 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 51/1-3-7. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın İvedik Osb Mah. 1433 Sokak Yenimahalle/ANKARA adresinde faaliyette bulunan Elitson Mim. Müh. Ltd. Şti. İsimli iş yerinin sahibi olduğu, olay günü işyerinde çalışan katılanın elini prese kaptırması sonucu vücut fonksiyonlarına etkisi orta (3) derecede kırık olacak şekilde yaralandığı olayda; asli kusurlu olan sanığın cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, sanığın kastının bulunmadığına, zarar giderme istemlerinin katılan tarafından engellendiğine ve alt sınırdan uzaklaşılarak ceza verilmesine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. numaralı bendindeki “amaç ve saiki” ibaresinin çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 03/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.