Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/19768 Esas 2017/316 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/19768
Karar No: 2017/316
Karar Tarihi: 19.01.2017

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/19768 Esas 2017/316 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı kurum tarafından gönderilen ödeme emirlerinin iptalini istemiştir. Mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Ancak temyiz edilerek yapılan incelemeler sonucunda, davacının sorumlu olduğu borcun zamanaşımına tabi olduğu ve davacının vefatından sonra ortaya çıkan borçtan sorumlu olmadığı belirlenmiştir. Bu nedenle, Mahkeme'nin hükmü bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6183 sayılı Yasa'nın 58. Maddesi: 7 günlük dava açma süresi
- 5198 sayılı Yasa'nın 11. Maddesi ve 506 sayılı Yasa'nın 80. Maddesi: Kurumun süresi içinde ödenmeyen prim ve diğer alacaklarının tahsili
- Borçlar Yasası'nın 125. Maddesi: 10 yıllık zamanaşımı süresi
- Borçlar Yasası'nın 128. Maddesi: Alacağın muaccel olduğu zamanaşımı başlangıcı
- 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu'nun 88 ve 93. Maddesi: Kurumun prim ve diğer alacaklarının on yıllık zamanaşımı süresi ve sürenin başlangıcı.

21. Hukuk Dairesi 2016/19768 E. , 2017/316 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İŞ) Mahkemesi

Davacı, davalı Kurum tarafından gönderilen ödeme emirlerinin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R
Dava, davalı Kurumca gönderilen ödeme emirlerinin iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
1- Ödeme emirlerinin 12.08.2012 tarihinde tebliğ edildiği, davanın 14.08.2014 tarihinde açıldığı, 6183 sayılı yasanın 58. maddesine göre 7 günlük sürede açıldığı açıktır
2-5198 sayılı Yasanın 11. maddesi ile 506 sayılı Yasanın 80. maddesinde 06.07.2004 tarihinde yapılan değişiklikle, Kurumun süresi içinde ödenmeyen prim ve diğer alacaklarının tahsilinde 6183 sayılı Yasanın 102.maddesinin de uygulanmayacağı öngörülmüştür. Dolayısıyla Kurumun sigorta primlerinden doğan alacakları, eskiden olduğu gibi Borçlar Yasasının 125. maddesine göre 10 yıllık zamanaşımı süresine tabi olacaktır. Zamanaşımı başlangıcı da Borçlar Kanunun 128. maddesi uyarınca alacağın muaccel olduğu, yani ödeme tarihinin son günü olacaktır.
Zamanaşımı süresi son olarak 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’nun 88 ve 93. maddesi ile düzenlenmiştir.5510 sayılı Kanun"un 93. maddesi ile zamanaşımı süresi ile ilgili olarak özel bir düzenleme getirilmiş, Kurumun prim ve diğer alacaklarının on yıllık zamanaşımı süresine tabi olduğu, sürenin başlangıcının ödeme süresinin dolduğu tarihi takip eden takvim yılı başı olduğu belirtilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacıya gönderilen 2009/37384 ve 2009/37385 sayılı ödeme emirleri ile 2007/2-12, 2008/1-10 aylara ilişkin prim ve işsizlik sigortası prim borçları, 2009/37386 sayılı ödeme emri ile 2007/2-12 , 2008/1-10 aylara, 2009/3. aya ilişkin damga vergisi borcunun takibe koyulduğu, davacı murisinin 2004(4.ay) - 2008(11.ay) tarihleri arasında çiftçi malları koruma başkanlığında bulunduğu, 14.11.2008 tarihinde vefat ettiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacıya gönderilen ödeme emirlerine konu prim borçlarının 06.07.2004 tarihinden sonraki dönemlere ilişkin olduğu 10 yıllık zamanaşımına tabi olduğu, 506 sayılı yasanın 80. maddesi ve 5510 sayılı yasanın 93. maddesine göre davacı murisinin ödeme emrine konu borçlarından sorumlu olduğu, ancak davacı murisi 14.11.2011 tarihinde vefat ettiğinden bu tarihten sonraki 2009/3. aya ilişkin borçtan sorumlu olmayacağı açıktır.

Mahkemenin, yukarıda açıklanan esaslar doğrultusunda davacı murisin 2009/3. aya ilişkin borçtan sorumlu olmayacağı konusunda karar vermesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 19.01.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.