Danıştay 7. Daire 2018/4226 Esas 2022/150 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/4226
Karar No : 2022/150

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(…Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı hakkında, POS cihazı kullanmak suretiyle ikrazatçılık faaliyetinde bulunduğundan bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak, 2012 yılının Nisan ilâ Aralık dönemleri için re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı banka ve sigorta muameleleri vergileri ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin (1.) bendi ve mükerrer 355. maddesinin (1.) fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla, davacının vergi müfettişlerine verdiği ifadede yer alan kontör alım satımında aracılık ederek kontörlerin bir distribütörden diğer distribütöre geçişini sağladığı, bu süreçte taraflarca kazanç elde ettiği gibi bankalara göre daha düşük maliyetle nakit ihtiyacını temin eden nihai tüketicilerin de kârlı çıktığı, asıl kazancı piyasadan kontör toplayan firmaların sağladığı yolundaki beyanından hareketle 2012 yılına ait katma değer vergisi beyannamesinde yer alan özel matrah şekline tabi işlemlerin tamamının tefecilik faaliyeti olduğu ve bu matrah üzerinden %3 oranında komisyon geliri elde edildiği sonucuna ulaşılmış ise de, davacının aracılık ettiği hiçbir ticari ilişkinin araştırılmadığı ve davacının zımni kabul niteliğinde olduğu varsayılan beyanını ileri sürmek dışında yapılan faaliyetlerin pos cihazıyla tefecilik faaliyeti niteliği taşıdığı tevsik edecek nitelikte herhangi bir bilgi ve belgenin dosyada bulunmadığı, ayrıca elde edildiği ileri sürülen ivazın tutarına ilişkin somut bir tespitin de yapılmadığı hususları birlikte değerlendirildiğinde, davalı idare tarafından gerekli inceleme ve araştırma yapılmadan, varsayım ve kanaat yoluyla davacının tefecilik faaliyeti yürüttüğünden ve %3 komisyon gelirinin verginin matrahını oluşturduğundan bahisle re'sen salınan vergi ziyaı cezalı banka ve sigorta muameleleri vergilerinde hukuka uyarlık görülmediği, tefecilik faaliyeti yaptığına ilişkin somut tespit bulunmayan davacı tarafından elde edildiği ileri sürülen faiz gelirleri için verilmeyen beyannameler ve düzenlenmeyen faturalar nedeniyle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin (1.) bendi ve mükerrer 355. maddesinin (1.) fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarında da hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu vergiler ve cezaların iptaline karar verilmiştir.

Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı hakkında düzenlenen vergi tekniği raporuyla, ikrazatçılık faaliyetinde bulunulduğunun somut olarak tespit edildiği bu nedenle salınan vergiler ve kesilen cezalarda hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin reddine,
2… Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 21/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.