Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/4560 Esas 2019/7767 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın tekerrüre esas alınan Antalya 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/245 Esas – 2010/494 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinde yazılı ""hırsızlık"" suçuna ait olduğu ve CMK"nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığı ve sanığın başka da tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığı anlaşılmakla, UYAP kayıtlarının incelenmesinde anılan dosyada uzlaşmanın sağlanamaması sebebiyle 14.09.2018 tarihli ek karar ile ilamın aynen infazına karar verildiği belirlenerek yapılan incelemede;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 günlü ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1- Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;


Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Dosya içerisinde yer alan 08.01.2015 tarihli bilirkişi raporuna göre, meyve bahçesi içerisinde yer alan tek katlı yığma taş duvarlı yapı müstakil depo olup, ticari faaliyet gösterilen iş yeri niteliğinde olmadığı ve bu nedenle atılı suçun unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan beraat yerine, yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 29.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.