MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, katılan sanık ... müdafiinin sanık müdafii sıfatıyla ..."ün silahla tehdit suçundan almış olduğu mahkumiyet hükmüne, katılan vekili sıfatıyla sanık ... hakkında silahla kemik kırığı oluşturacak biçimde yaralama suçu ile sanıklar ... (..... oğlu), ..., ... (... ... oğlu), İbrahim ... hakkında ..."e yönelik nitelikli kasten yaralamaya yardım etme suçundan kurulan beraat hükümlerini temyize getirdiği belirlenerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Sanık ..."e yükletilen silahla tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anayasa Mahkemesi’nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararın infaz aşamasında gözetilebileceği,
2-Sanık ... hakkında silahla kemik kırığı oluşturacak biçimde yaralama suçu ile sanıklar ... (... oğlu), ..., ... (... .... oğlu), .... ... hakkında ..."e yönelik nitelikli kasten yaralamaya yardım etme suçundan kurulan beraat hükümlerinin de usul ve yasaya uygun olduğu,
Anlaşıldığından katılan sanık ... müdafiinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 04/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.