Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6495 Esas 2020/2980 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6495
Karar No: 2020/2980
Karar Tarihi: 03.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6495 Esas 2020/2980 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Sanık müdafii, mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemini reddine ilişkin ek karara itiraz etmiştir. Ancak, mahkumiyet hükmü kesin nitelikte olduğu için temyiz edilemez. Kararda, TCK'nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4 maddeleri gereği sanığın mahkum edildiği belirtilmiştir. Ayrıca, kararda 5237 sayılı TCK'nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL'ye kadar adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin kesin nitelikte olduğu, 3000 TL'ye kadar para cezalarının ise geçici olarak kesin nitelikte olduğu belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/6495 E. , 2020/2980 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 19.07.2016 tarihinde TCK"nın 89/1,89/2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca doğrudan verilen 3000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de olmayıp, sanık müdafinin temyiz isteminin reddine ilişkin Ödemiş 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.08.2016 tarihli ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, verilen ret kararının isteme uygun olarak ONANMASINA; 03.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.