Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9047 Esas 2019/16682 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Mahkemece, ilk haksız hareketin kimden geldiğinin belirlenemediğinden bahisle sanık lehine haksız tahrik indirimi yapıldığının belirtilmesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indirimi uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince asgari hadden (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken; (1/2) oranında indirim yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Adli Sicil Kaydında yer olan Gürpınar Asliye Ceza Mahkemesinin 25/01/2011 tarihli, 2010/581 Esas ve 2011/76 Karar sayılı ilamına konu “ 4733 sayılı Kanun"a Muhalefet” suçundan verilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet kararının, yargılama konusu suç tarihinden sonra 25/02/2015 tarihinde kesinleştiği, bu itibarla ilamın tekerrüre esas olmadığı gözetilmeksizin, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasından, TCK’nin 58. maddesinin uygulandığı paragraf hükümden çıkarılmak suretiyle hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.