Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13322 Esas 2019/8369 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/13322
Karar No: 2019/8369
Karar Tarihi: 26.11.2019

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/13322 Esas 2019/8369 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık sahte nüfus belgesi talep ederek nüfus müdürlüğünden sahte bir nüfus cüzdanı aldığı gerekçesiyle resmi belgede sahtecilik suçuyla mahkum edilmiştir. Ancak mahkeme, sahtecilik suçunun zincirleme olarak işlendiği dikkate alınarak eksik ceza tayini yapmıştır. Sanığın tekerrüre esas alınan mahkûmiyeti elektrik hırsızlığı suçuna ilişkin olduğundan, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, yargılama giderlerine ilişkin hesaplanan miktarın CMK'nın 324/4. maddesi uyarınca terkin edilecek miktarın altında kalması nedeniyle hâzineye yüklenmesi gerektiği gözetilmemiştir. Kararda uygulanan kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir:
- 5237 sayılı TCK'nin 43. maddesi: Sahtecilik suçunun cezasını düzenler.
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi: Tekerrür halinde uygulanacak ceza hükümlerini belirler.
- CMK'nın 324/4. maddesi: Yargılama giderlerinin hesaplanmasına ilişkin düzenleme.
- 6352 sayılı Kanun'un 100. maddesi: CMK'nın 324/4. maddesi uyarınca hesaplanan yargılama giderlerine ilişkin düzenlemeler içerir.

11. Ceza Dairesi 2017/13322 E. , 2019/8369 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın sahte nüfus cüzdanı talep belgesi düzenletip bununla nüfus müdürlüğünden nüfus cüzdanı aldığının anlaşılması karşısında, sahtecilik suçunun zincirleme olarak işlendiği dikkate alınarak hakkında 5237 sayılı TCK"nin 43. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın tekerrüre esas alınan mahkûmiyeti, elektrik hırsızlığı suçuna ilişkin olup, bu suçun hükümden önce yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nin 05.07.2012 tarih ve 6352 sayılı Kanun ile değişik 163/3. maddesinde karşılıksız yararlanma suçu olarak düzenlenmesi ve koşullarının bulunması durumunda "ceza verilmesine yer olmadığına" karar verilmesi seçeneğinin öngörülmesi karşısında; tekerrüre esas, alınan söz konusu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın CMK"nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kalması nedeniyle hâzineye yükletilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, yasaya aykırı,
Sanığın temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasanın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından yargılama giderlerine ilişkin kısım çıkartılarak yerine “Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın CMK"nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kalması nedeniyle hâzineye yüklenmesine” ibarelerinin yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.