Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/7279 Esas 2015/7957 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/7279
Karar No: 2015/7957
Karar Tarihi: 04.05.2015

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/7279 Esas 2015/7957 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, iş sözleşmesinin geçerli bir neden olmadan feshedildiğini belirterek işe iadesi istemiştir. Davalı işveren ise, işçinin iş disiplinini bozması nedeniyle sözleşmenin haklı olarak feshedildiğini savunmuştur. Mahkeme, işverenin fesih nedenini açıkça belirtmediği gerekçesiyle davacının işe iadesine karar vermiştir. Ancak uyuşmazlık, işverenin otuz veya daha fazla işçi çalıştırıp çalıştırmadığı ve dolayısıyla işçinin iş güvencesi kapsamında olup olmadığına ilişkindir. Kanun maddeleri ise 4857 sayılı İş Kanunu'nun 18. maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran iş yerinde çalışmak gerektiği, aynı madde dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı iş kolunda birden fazla işyerinin olması halinde işyerinde çalışan sayısının bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirleneceği ve fesih bildiriminin ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçilerin dikkate alınacağıdır. Mahkeme, bu hususu araştırmamış ve davalı işverenin aynı işkolunda başka işyerleri olup olmadığını belirlememiştir. Eğer 30 işçi sayısı gerçekleşirse, işverence iş akdinin geçerli veya haklı nedenle feshedildiği ispatlanamadığı takdirde davacının işe iadesine karar verilecek, aksi takdirde davanın reddi yönünde karar verilecektir. Temyiz itirazları kabul edilerek karar bozulmuştur.

7. Hukuk Dairesi 2015/7279 E. , 2015/7957 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Adana 5. İş Mahkemesi
Tarihi : 09/12/2014
Numarası : 2014/461-2014/1057

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı işiçi, iş sözleşmesinin haklı ve geçerli bir neden olmadan davalı işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının iş akdinin tüm uyarılara rağmen yapışkanları kullanmayarak veya eksik kullanarak işini aksatması, işyerinde 2 gün işin durmasına yol açması, çalışma düzenini ve disiplinini bozması nedenleri ile haklı olarak feshedildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece işverenin fesih nedenini açıkça yazıp fesih bildirimini işçiye yazılı olarak tebliğ etmediği gerekçesiyle davacının işe iadesine karar verilmiştir.
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının iş güvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanununun 18.maddesidir.
4857 sayılı İş Kanununun 18.maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Somut olayda davalı işverene ait SGK tarafından sunulan dönem bordrosunda 2014/4.ay için yapılan bildirimde 11 işçi çalıştığı anlaşılmıştır. Mahkemece davalı işverenin aynı işkolunda Türkiye"de başkaca işyerlerinin bulunup bulunmadığı araştırılmamıştır. Bu konu açıklığa kavuşturulup 30 işçi sayısı gerçekleştiği takdirde dosya kapsamından işverence iş akdinin geçerli veya haklı nedenle feshedildiği ispatlanamadığı anlaşılırsa şimdiki gibi, aksi halde davanın reddi yönünde karar verilmelidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 04.05.2015 gününde oybirliğiyle KESİN olarak karar verildi.