Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/130 Esas 2017/490 Karar Sayılı İlamı

Görevi kötüye kullanma suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda; İstanbul Anadolu 3. (Kadıköy 1.) Ağır Ceza Mahkemesince verilen 26/01/2012 gün ve 2011/67 Esas, 2012/89 Karar sayılı beraat hükmünün katılan vekili tarafından temyiz edildiği, Dairemizin 14/01/2014 günlü 2012/12946 Esas ve 2014/378 Karar sayılı ilamı ile bozma yönündeki kararına karşı mahkemece 10/09/2015 gün ve 2015/364 E. 2015/263 K. sayılı karar ile direnildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16/02/2016 tarih ve 2016/7124 sayılı tebliğnamesi ile de dosyanın Ceza Genel Kurulu"na gönderildiği, ancak Ceza Genel Kurulu"nun 14/12/2016 tarih ve 2016/248 E. 2016/1584 K. sayılı kararı ile 02/12/2016 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 36 ve 38. maddelerine göre direnme kararı yönünden öncelikle Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunan dosyanın gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Dairemizin 14/01/2014 günlü 2012/12946 Esas ve 2014/378 Karar sayılı bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada bozmaya uyulup, bu doğrultuda yapılan değerlendirme sonucunda hüküm kurulması karşısında, bu hüküm yönünden mahkemece verilen kararın direnme kararı niteliğinde olmadığı, yeni bir hüküm olduğu gözetilerek esasın incelenmesine karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 14/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.