Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
Anayasanın 4709 sayılı yasa ile değişik 46/son maddesi hükmüne göre kesin hükme bağlanan (kesinleşmiş) kamulaştırma bedellerinin ödenmemesi halinde 17.10.2001 tarihinden itibaren kamu alacaklı için öngörülen en yüksek faizin uygulanması talep edilebilir. Bir başka anlatımla, henüz kesinleşmemiş kamulaştırma bedeli için 17.10.2001 tarihinden itibaren kamu alacaklı için öngörülen en yüksek faiz oranı uygulanmaz. Bu oran kararın kesinleşme tarihinden sonrası için hesaplamada dikkate alınacaktır. (HGK.nun 06.07.2005 tarih ve 2005/12-471 sayılı kararı)
Bu durumda, kamulaştırma alacağı yönünden kesinleşme tarihine kadar 3095 sayılı kanunun 1. maddesi ve 2005 yılı Bütçe Kanunu, kesinleşme tarihinden sonra ise Anayasanın 46. maddesinde yazılı faiz oranı, ilamda yer alan diğer alacaklara ise karar tarihinden itibaren  3095 sayılı kanunun 1. maddesi uyarınca yasal faiz oranları tatbik edilerek sonuca gidilmelidir.
Somut olayda ilamda hüküm altına alınan kamulaştırma alacağı 60.520,00-YTL. olduğu halde hükme esas alınan bilirkişi raporunda ilamdaki diğer alacaklarında dahil edilerek 73.228,83-YTL. üzerinden Anayasanın 46/son maddesi hükmüne göre  kamu alacaklı için öngörülen en yüksek faiz oranlarına göre hesaplama yapıldığı anlaşılmaktadır. Kaldı ki asıl alacağa dahil edilen 11.440,00-YTL. alacak ilamda hüküm altına alınan 9.938,00-YTL. vekalet ücreti ve işlemiş faizinden oluşmakta olup, kabul şekline göre de BK. nun 104/son maddesi hükmüne aykırı olarak faiz alacağına faiz hesaplandığı tespit edilmiştir.
Öte yandan 492 sayılı Harçlar Kanununun 13.maddesinde yargı(icra) harcından muaf olan işlemler belirtilmiştir.Maddenin    ( j ) bendinde “  Genel Bütçeye dahil idarelerin bu Kanunun 1 ve 3 sayılı tarifelerine giren bütün işlemleri.” harçtan müstesna tutulmuştur. 10/12/2003 tarihli ve 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanununun 01/01/2006 tarihinden itibaren bütçe uygulamasına ilişkin hükümleri yürürlüğe girmiştir.Anılan kanunun ( I ) Sayılı Cetvelinde Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu İdareleri sayılmış olup bu idareler arasında bulunan borçlu Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü her türlü yargı harcından ve dolayısıyla icra harçlarından muaftır.

Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise borçlu kurumun harç muafiyeti dikkate alınmaksızın tahsil harcı hesaplandığı görülmektedir.
O halde Mahkemece, şikayetin yukarıdaki kurallara göre değerlendirilip sonuçlandırılması gerekirken bu ilkelere uygun olmayan ve yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm kurmaya elverişli bulunmayan bilirkişi raporuna dayalı olarak yazılı şekilde sonuca gidilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 06.05.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.