Mahkemesi : Bursa 7. İş Mahkemesi
Tarihi : 18/12/2014
Numarası : 2014/350-2014/751

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı işçi, iş sözleşmesinin haklı ve geçerli bir neden olmadan davalı işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının işe iade davası açabilmesi için 30 veya daha fazla işçi çalışması koşulunun gerçekleşmediğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece işverenin fesih nedenini açıkça yazıp fesih bildirimini işçiye yazılı olarak tebliğ etmediği gerekçesiyle davacının işe iadesine karar verilmiştir.
Taraflar arasında fesih tarihi itibariyle işverence otuz veya daha fazla işçi çalıştırılıp çalıştırılmadığı ve dolayısıyla davacının iş güvencesi kapsamında kalıp kalmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu"nun 18.maddesidir.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 18.maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Somut olayda davalı işverence fesih bildirimi 4857 sayılı Yasanın 19.maddesine uygun şekilde yapılmadığından mahkemenin bu yöndeki kabulü doğru ise de mahkemece işçinin iş sözleşmesinin feshedildiği tarihte işyerinde çalışan işçi sayısı usulünce araştırılmamış, Bursa 5. İş Mahkemesinin 2013/330 Esas sayılı dosyasında davalı şirketin 30"dan fazla çalışanı olduğunun tespit edildiği ve kararın Yargıtay 7. Hukuk Dairesi tarafından onandığı gerekçesi ile davalı şirketin 30 işçinin çok üzerinde çalışanı bulunduğunun anlaşıldığı belirtilmiştir. Mahkeme gerekçesinde emsal olarak gösterilen dosyada fesih tarihi 29.03.2013 tarihi olup, eldeki dosyada fesih tarihi 05.05.2014 tarihidir. Mahkemece davalı işverenin aynı işkolunda Türkiye"de başkaca işyerlerinin bulunup bulunmadığı araştırılmamıştır. Bu konu açıklığa kavuşturulup 30 işçi sayısı gerçekleştiği takdirde şimdiki gibi, aksi halde davanın reddi yönünde karar verilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 04/05/2015 gününde oybirliğiyle KESİN olarak karar verildi.