Danıştay 3. Daire 2018/2850 Esas 2022/15 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/2850
Karar No : 2022/15


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü/…
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Evleri Site Yönetimi
İSTEMİN KONUSU :… Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı site yönetimi adına, çalışanların ücret gelirlerini beyan etmediğinden bahisle takdir komisyonu kararı uyarınca 2010 ila 2014 yıllarının üçer aylık tüm dönemleri; 2015 yılının ise Ocak-Mart, Nisan-Haziran dönemleri için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisi ile fer'isinin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Konut Hizmet Yönetim İşletme ve Ticaret Anonim Şirketinin danışmanlık hizmeti verdiği 189 site yönetimi hakkında yapılması gereken işlemlere ilişkin düzenlenen … tarih ve … sayılı Görüş ve Öneri Raporu üzerine davacının 05/10/2015 tarihinde takdire sevk işleminin yapıldığı, sözü edilen raporda davacı site yönetimi hakkında hiçbir tespit bulunmadığı gibi aksine davacının da aralarında bulunduğu 188 site yönetiminde kaç personel çalıştırıldığı, bu personellerin görevlerinin ne olduğu vergi tevkifatı kapsamına girip girmediği konusunda herhangi bir bilgi ve belgenin bulunmadığı ve raporun sonuç kısmında ihbar dilekçesine ekli diğer 188 site yönetimi hakkında bağlı oldukları vergi dairelerince yaygın yoğun vergi denetimi sonucunda vergi kayıp kaçağının tespit edilmesi ve işlemlerin vergi dairesince sonuçlandırılması kanaat ve sonucuna varılmakla yetinildiği olayda, idarece davacı site yönetimi nezdinde personel sayısı, personelin aldığı ücretler, ücretlerin tevkifat kapsamına girip girmediği konusunda herhangi bir inceleme ve tespit yapılmaksızın takdir edilen matrah üzerinden salınan cezalı vergide hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle vergi ve cezalar kaldırılmıştır.
Bölge Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : 2010 ila 2015 yıllarında muhtelif dönemlerde vergi beyannamelerinin verilmemesi nedeniyle görüş ve öneri raporu doğrultusunda takdir komisyonu kararı uyarınca yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … 'ÜN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.


TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY :
… Konut Hizmet Yönetim İşletme ve Ticaret Anonim Şirketi hakkında yapılan ihbar nedeniyle vergi müfettişince yapılan inceleme sonucu düzenlenen … tarih ve … sayılı Görüş ve Öneri Raporunda, değinilen şirketin danışmanlık hizmeti verdiği 189 site yönetimi hakkında vergi kaçağının tespit edilmesi yolunda öneri sunulması üzerine davacının 05/10/2015 tarihinde takdire sevk işleminin yapıldığı, davacı site yönetiminin bulunduğu adreste 17/09/2015 tarihinde yapılan yoklamada, dört kişi sigortalı olmak üzere asgari ücret üzerinden toplam altı çalışanı bulunduğu, sözü edilen tutanak esas alınarak çalışanlarının ücretlerini muhtasar beyannameyle beyan etmediğinden bahisle davacı site yöneticiliği adına, takdir komisyonu kararına istinaden dava konusu tarhiyatın yapıldığı anlaşılmaktadır.
İLGİLİ MEVZUAT:

193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun ''Vergi Tevkifatı'' başlıklı 94. maddesinin 1. fıkrasında; kamu idare ve müesseseleri, iktisadî kamu müesseseleri, sair kurumlar, ticaret şirketleri, iş ortaklıkları, dernekler, vakıflar, dernek ve vakıfların iktisadî işletmeleri, kooperatifler, yatırım fonu yönetenler, gerçek gelirlerini beyan etmeye mecbur olan ticaret ve serbest meslek erbabı, zirai kazançlarını bilanço veya ziraî işletme hesabı esasına göre tespit eden çiftçilerin aşağıdaki bentlerde sayılan ödemeleri (avans olarak ödenenler dahil) nakden veya hesaben yaptıkları sırada, istihkak sahiplerinin gelir vergilerine mahsuben tevkifat yapmaya mecbur oldukları hükme bağlanmış, 94. maddesinin 1. fıkrasının 1. bendinde; hizmet erbabına ödenen ücretler ile 61. maddede yazılı olup ücret sayılan ödemelerden (istisnadan faydalananlar hariç), 103 ve 104. maddelere göre tevkifat yapılacağı hükmü öngörülmüş, aynı Yasanın 23. maddesinin 6. fıkrasında; hizmetçilerin ücretlerinin gelir vergisinden istisna olduğu belirtilmiş; hizmetçilerin özel fertler tarafından evlerde, bahçelerde, apartmanlarda ve ticaret mahalli olmayan sair yerlerde orta hizmetçiliği, süt ninelik, dadılık, bahçıvanlık, kapıcılık gibi özel hizmetlerde çalıştırılanlar olduğu açıklanmış ve mürebbiyelere ödenen ücretlerin istisna kapsamına dahil olmadığı belirtilmiştir.
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:

Konut site yönetimleri iktisadi işletmeler kurarak ticari faaliyette bulunabilecekleri gibi sadece sitelerin ve apartmanların temizlik, bahçe düzenlenmesi, güvenlik ve servis gibi ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla apartman görevlileri, güvenlik görevlileri ve bahçıvanlar istihdam ederek site sakinlerinin genel ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik faaliyette de bulunabilirler. Yönetimce ortak ihtiyaçların giderilmesi amacıyla site sakinlerinden toplanan aidatlardan bu şekilde çalıştırılan kişilere aylık ücret ödemesi yapılmaktadır. Site yönetimlerinin bu şekilde istihdam ettiği kişilere yaptığı ödemelerin ücret olduğu aşikardır.
Vergi hukukumuzda ücretlerin kesinti yoluyla ve beyanname usulü olmak üzere iki usulle vergilendirilebileceği kabul edilmiş, 193 sayılı Kanun'un 94.maddesinde de tevkifat yapma zorunluluğu olan kişi ve kurumlar sayılmıştır. 94. maddede sayılan kişi ve kurumlar, kazanç elde etme amacı taşıyıp taşımamasına ya da kişi veya mal topluluğu niteliğini haiz olup olmadığına bakılmaksızın sayma yöntemiyle belirlenmiş, "sair kurumlar" ifadesiyle de maddede açıkça sayılmayan topluluklara da tevkifat yapma yükümlülüğü yüklenmiştir. Ancak, konut site yönetimleri, prensip olarak kazanç elde etme amacı taşıyıp taşımadığı; kişi veya mal topluluğu niteliğinde olup olmadığı gibi kriteler gözetilerek vergisel yükümlülük bağlamında belli bir statü içerisinde değerlendirilmesine olanak bulunmayan kendine özgü, nevi şahsına münhasır bir niteliktedir. Sonuç olarak bu özellikleri dikkate alındığında kurum olarak da nitelendirilmeyecek olan konut site yönetimlerinin "sair kurumlar" kapsamında değerlendirilerek tevkifat yapma yükümlülüğünün bulunduğundan söz edilmesine olanak bulunmamaktadır.

Olayda, davacının ticari faaliyet kapsamında, kar amaçlı, devamlılık unsuru taşıyacak biçimde ve ticari bir organizasyon çerçevesinde faaliyetinin bulunduğu hususunda bir saptama bulunmamaktadır. Esas itibariyle site sakinleri tarafından ve sitede ikamet edenler arasında seçilen ve oluşturulan bir yönetim kurulu tarafından, kazanç sağlama amacı dışında sitede ikamet edenlerin güvenliğinin sağlanması ve olağan site faaliyetleri ile ilgili olarak, hizmet verecek olanlarla doğrudan yaptığı sözleşmelerle işgücü temin edildiği görülmektedir. Dolayısıyla, söz konusu faaliyetin ticari bir nitelikte olup kazanç sağlama amacı taşıdığından ve davacının ticari bir faaliyetinin olduğundan da söz edilemeyecektir.
Bu durumda tevkifat yapma yükümlülüğü bulunmayan davacının, muhtasar beyanname vermediğinden bahisle adına salınan bir kat vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisi ve feri'isi hukuka uygun düşmediğinden, yazılı gerekçeyle dava konusu tarhiyatı kaldıran Vergi Mahkemesi kararına yöneltilen istinaf başvurusunun reddinde sonucu itibariyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Vergi Dava Dairesi kararına yöneltilen TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
2. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 24/01/2022 tarihinde oyçokluğuyla kesin olarak karar verildi.



(X)-KARŞI OY :

Vergi tevkifatı yapma zorunluluğu bulunan kişi ve kurumların düzenlendiği 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. Maddesi kapsamında yer alan "sair kurumlar" ibaresinin, kamu idare ve müesseseleri ile iktisadi müesseselerden sonra, ticaret şirketleri, iş ortaklıkları, iktisadi işletmeler, gerçek gelirlerini beyan etmeye mecbur olan ticaret ve serbest meslek erbabı, zirai kazançlarını bilanço veya zirai işletme hesabı esasına göre tespit eden çiftçilerden önce yer aldığı dikkate alındığında, tevkifat yapmakla sadece ticari nitelikte kazanç sağlama amacı gösteren kişi ve kurumların sorumlu olmadığı, olağan site faaliyetleri ile ilgili olarak iş gücü temin eden davacı site yöneticiliğinin de tevkifat yapması, dolayısıyla beyanname vermesi gerektiğinden davalı idare temyiz isteminin kabulü ile Vergi Dava Dairesi kararının bozulması gerektiği oyuyla Daire kararına katılmıyorum.