Basit yaralama suçundan sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 86/3-a, 62, 52/2 maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/6. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Lüleburgaz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.04.2014 tarihli ve 2013/346 Esas, 2014/275 Karar sayılı kararını müteakip, sanığın 01.03.2017 tarihinde işlediği kasıtlı bir suçtan cezalandırıldığının ihbar edilmesi üzerine yapılan yargılama neticesinde 5271 sayılı Kanun’un 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile sanığın h 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 86/3-a, 62, 52/2 maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Lüleburgaz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 12.04.2018 tarihli ve 2017/598 Esas, 2018/217 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 05.07.2019 tarihli ve 2019/5462 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17.07.2019 tarihli ve 2019/73889 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre; sanık hakkında kasten yaralama suçu ile birlikte nitelikli konut dokunulmazlığını ihlâl suçu yönünden de mahkûmiyet kararı verilmesi sonrasında sanık müdafii tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 16.01.2019 tarihli ve 2018/1723 Esas, 2019/87 Karar sayılı ilâmı ile cebir kullanmak suretiyle konut dokunulmazlığını ihlâl suçundan mağdur ve sanık arasında uzlaşma sağlandığı gerekçesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11. maddesi uyarınca kamu davasının düşürülmesine karar verildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın kasten yaralama eyleminin, cebir kullanmak suretiyle konut dokunulmazlığını ihlâl suçunun unsuru olarak değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden ayrıca cezalandırılmasına dair yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulmasında isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; sanık hakkındaki Lüleburgaz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 12.04.2018 tarihli ve 2017/598 Esas, 2018/217 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.