Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/17082 Esas 2021/3225 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

I-Sanıklar hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçu yönünden verilen mahkumiyet hükümlerine karşı sanıklar müdafinin temyiz taleplerinin incelenmesi;
Sanıklara yüklenen 2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçunun Kanun’daki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanıklar müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanıklar hakkındaki kamu davalarının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE,
II-Sanıklar ... ve ... hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan açılan kamu davasında; sanık ...’nun savunmasında; 2008 yılında şirketi kurduğunu, 2009 yılında rahatsızlığı sebebiyle şirketi Kars’a taşıdığını, satışlarını kurumsal firmalara yaptıklarını, ödemeleri çek karşılığı aldıklarını, beyan etmesi; sanık ... savunmasında; 2008 yılında şirkete dahil olduğunu hiçbir zaman fiili çalışma içine girmediklerini, şirketin bulunduğu yerdeki binanın boş olduğunu beyan etmesi; sanık ... müdafinin, şirketin 2009 yılında faaliyeti olmamasına rağmen, suça konu şirket tarafından düzenlendiği varsayılan bazı şirketler tarafından beyan edilen faturaların sahte olup bu hususta Dörtyol Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulunduklarına ilişkin 2014/3965 numaralı soruşturma dosyasının bulunduğunu beyan etmesi karşısında; maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek biçimde belirlenmesi bakımından;
1-İlgili vergi dairesinden temin edilecek faturaların sanıklara gösterilerek yazı ve imzaların kendilerine ait olup olmadığının sorulması, kendilerine ait olmadığını söylemeleri halinde sanıkların temin edilecek yazı ve imza örnekleri ile faturalardaki yazı ve imzaların kime ait olduğu hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılması,
2-Faturalardaki yazı ve imzaların sanıklara ait olmadığının anlaşılması halinde ise;
a)Faturaları kullandığı belirlenen mükellefler hakkında karşıt inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, düzenlenmiş ise onaylı örneklerinin getirtilmesi,
b)Aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması, dava açılmış ise dosyalarının getirtilip incelenerek ilgili belgelerin onaylı örneklerinin dosyaya alınması,
c)Faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin tanık sıfatıyla duruşmaya çağrılarak CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatıldıktan sonra sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları, sanığı tanıyıp tanımadıkları ve faturaların düzenlenmesi konusunda sanığın bir iştiraki bulunup bulunmadığının sorulması,
d)Dörtyol Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 2014/3965 numaralı soruşturma evrakının akıbetinin araştırılması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanıkların hukuki durumlarının belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükümleri kurulması,
3-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 30.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.