İrtikap suçundan sanıklar ... ve ... haklarında yapılan yargılama sonunda; zincirleme biçimde basit zimmet suçundan ayrı ayrı mahkumiyetlerine dair, Adana 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 31/01/2006 gün ve 2000/372 Esas, 2006/22 Karar sayılı hükümlerin sanık ... ile sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 08/10/2015 gün ve 2015/6037 Esas, 2015/14929 Karar sayılı ilamı ile sanıkların eylemlerinin zincirleme biçimde nitelikli zimmet suçunu oluşturduğu eleştirisiyle hükümlerin düzeltilerek onanması yönündeki kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/06/2016 gün ve KD-2016/230371 sayılı yazısı ile itiraz isteminde bulunması üzerine dosya Daireye verilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
İtirazın kapsamı ve tüm dosya içeriğine göre; haklarında çeşitli nedenlerle tutanak düzenlenen ve daha sonra da elektrik bedeli tahakkuk ettirilen kişilerden bu miktarlar tahsil edildiği halde fatura düzenlemeyip tutanaklara başkasına ait fatura bilgileri yazılarak tahakkukların tahsil edilmiş gibi gösterilmesi nedeniyle kontrolör raporunun 7. sayfasında belirtildiği gibi abonelere yeniden tebligat çıkarılması sonucunda abonelerin borç olarak gösterilen rakamları daha önce ödediklerini ifade etmeleri üzerine zimmet miktarlarının daire dışı bilgi ve araştırmayla saptandığı, suçun basit bir iç denetimle ortaya çıkarılmasının olanaklı olmadığı nazara alındığında sübutu kabul edilen eylemlerin nitelikli zimmet vasfında bulunduğu, suç vasfında bir değişikliğin olmadığı, yalnızca suçun temel şekline göre daha ağır bir ceza öngörülen ağırlaştırıcı hallerin uygulanması gereken durumlarda, diğer bir anlatımla aynı suçla ilgili olarak daha ağır cezayı gerektiren nedenlerden bir veya birkaçının uygulanmaması halinde Yargıtayca yol göstermek ve uygulamada birliği sağlamak amacıyla tespit edilen yasaya aykırılıklar konusunda eleştiri ile yetinilmesi gerektiğine, aynı suçun daha ağır cezayı gerektiren nitelikli hallerinden bir veya birkaçının uygulanmaması gibi durumların varlığı halinde aleyhe temyiz davası bulunmaması nedeniyle eleştirilerek onanması yerine sonucu değiştirmeyecek olan hukuka aykırılığın bozma nedeni yapılmasının, Anayasanın 141. maddesinin 4. fıkrasındaki “davaların en az giderle ve mümkün olan süratle sonuçlandırılması, yargının görevidir” şeklindeki hükme ve usul ekonomisine aykırı olacağına, yargılamanın uzamasına ve yeni yargılama giderlerine yol açacağına, aynı zamanda Anayasanın 90. maddesi uyarınca bir iç hukuk normu haline gelen Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil Yargılanma Hakkı” başlıklı 6. maddesinin “herkes gerek medeni hak ve yükümlülükleri ile ilgili nizalar, gerek cezai alanda kendisine karşı serdedilen bir isnadın esası hakkında karar verecek olan kanuni, müstakil ve tarafsız bir mahkemece davasının makul bir süre içerisinde hakkaniyete uygun ve aleni surette dinlenmesini istemek hakkını haizdir” şeklindeki düzenlemesinin ihlali anlamına da geleceğine işaret eden Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu" nun
17/04/2012 gün ve 2011/2-354 Esas, 2012/167 sayılı kararı gözetildiğinde Dairemizce verilen düzeltilerek onama kararı usul ve yasaya uygun olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından ileri sürülen itiraz nedenleri yerinde görülmediğinden, 6352 sayılı Kanunun 99. maddesi ile değişik CMK’nın 308/3. maddesi uyarınca İTİRAZIN REDDİNE, dosyanın itiraz konusunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 09/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.