MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık ..."nın atılı suçlardan beraatine, sanık ..."ın zincirleme resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık (5 kez) suçlarından mahkumiyetine, dolandırıcılık (6 kez) suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın, CMK"nın 231/12. maddesi karşısında itiraza tabi olup temyizi mümkün bulunmadığından, aynı Kanunun 264. maddesi de gözetilerek katılan vekilinin bu karara yönelik temyiz isteğinin itiraz mahiyetinde kabulü ile merciince değerlendirilip gerekli kararın verilmesi mümkün görüldüğünden, sanık ... hakkında nitelikli dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinin katılan vekili ve sanık ... müdafiin, diğer sanık hakkında verilen beraat hükümlerinin ise katılan vekilinin temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak incelenmesine karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında verilen hükümlerin incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık ... hakkında resmi belgede sahtecilik ve dolandırıcılık suçlarından verilen hükmün incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22/04/2014 gün, 2013/11-397 E., 2014/202 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK"nın “Kamu güvenine karşı suçlar” bölümünde düzenlenen ve belgenin gerçeğe aykırı olarak düzenlenmesi ile kamu güveninin sarsıldığı kabul edilerek suç sayılıp yaptırıma bağlanan “resmi belgede sahtecilik” suçlarının hukuki konusunun kamu güveni olması, suçun işlenmesi ile kamu güveninin sarsılması dışında, bir veya birden fazla kişi de haksızlığa uğrayıp, suçtan zarar görmesi halinde dahi, suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğuna dair kabulünün etkilenmeyeceği, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağı da dikkate alındığında, sanığın eylemlerinin zincirleme şekilde işlenmiş resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturacağı, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2003 gün ve 232/250 sayılı kararında açıklandığı üzere, onaysız fotokopi niteliğinde olup suret belge özelliği taşımayan belgenin hukuki sonuç doğurmaya elverişli nitelikte olmadığı ve aldatıcılık niteliği bulunmayıp fotokopi belge üzerinden yapılan bilirkişi incelemesinin hükme esas alınamayacağı gibi dosya içerisinde asılları bulunan 159819 ve 159817 sıra numaralı makbuzların düzenleme tarihleri dikkate alındığında 5237 sayılı TCK"nın 204/1. maddesinde düzenlenen suçun kanunda öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e ve 67/4. maddelerine göre 8 yıl asli ve 12 yıl eklemeli zamanaşımı süresine tabi olduğu, son suç tarihi olan 13/12/2004 ile inceleme günü arasında başkaca zamanaşımını kesen sebebin bulunmadığı ve bu sürenin gerçekleştiğinin gözetilmemesi,
Bozdağan Orman İşletme Şefliğinde işçi olarak çalışan ve para tahsil etme yetkisi bulunmayan sanığın müştekilerin borçlarına karşılık aldığı paraları işletme hesaplarına intikal ettirmeyip sahte makbuzlar düzenlemek suretiyle mal edinmesi şeklinde gerçekleşen eylemlerinin takibi şikayete bağlı olan TCK"nın 155/1. maddesinde düzenlenen güveni kötüye kullanma suçunu oluşturacağı ve müştekilerin şikayetlerinden vazgeçtikleri de gözetilmeden suç niteliğinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan hükümde hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan TCK"nın 53. maddesinin uygulanmaması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.