Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/9202 Esas 2014/18732 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Bursa 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 30/12/2013
NUMARASI : 2013/645-2013/883

Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde 09.07.2007-15.03.2011 tarihleri arasında çalıştığını.iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yapmasına rağmen bu çalışmalarının karşılığı olan ücret alacaklarının ödenmediğini, hak kazandığı yıllık izinlerin kullandırılmadığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin devamsızlık haklı nedenine dayalı feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Bozma ilamı
Mahkemece, yapılan ilk yargılama sonucunda 20.06.2012 tarih 2011/150 esas- 2012/309 karar sayılı ilam ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı Dumlupınar Üniversitesi tarafından temyiz edilmesi üzerine yapılan inceleme sonucunda, Dairemizin 18.06.2013 tarih 2012/25340 esas- 2013/ karar sayılı ilamı ile ilgili karar; “ Hükme esas alman bilirkişi raporunda tanık beyanları doğrultusunda, davacının hafta içi 5 gün 08.00-18.00 saatleri arasında, Cumartesi günü ise saat 14.00 "a kadar çalıştığı kabul edilerek fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmıştır. Dosya içerisine davacı tarafça sunulan 2011 yılı Ocak ve Şubat aylarına ilişkin çalışma çizelgelerinde, davacının haftalık çalışma süresi açıkça gösterilmiştir. Taraflar anılan döneme ilişkin fazla çalışma ücretinin bu çizelgelerde gösterilen sürelere göre belirlenmesini talep etmiştir. Mahkemece bu hususun dikkate alınmaması ve fazla çalışma süresinin anılan dönem içinde tanık beyanları doğrultusunda hesaplanması isabetsizdir ” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece usul ve yasaya uygun bulunan bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş ve yapılan yargılama sonucunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücreti isteklerinin kabulüne karar verilmiştir.
Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay"ca son yıllarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır (Yargıtay 9.HD. 11.2.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K; Yargıtay. 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/25857 E, 2008/20636 K.). Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Bozma ilamı doğrultusunda hazırlanan ve hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının hak kazandığı fazla çalışma ücret alacağı, puantaj kayıtları ibraz edilen dönem için kayıtlara göre 1.820,00 TL olarak belirlenmiş, puantaj kaydı sunulmayan dönemler için ise tanık beyanlarına göre 33.415,00 TL olarak hesaplanmıştır. Mahkemece her iki dönem toplamı olan 35.235,00 TL fazla çalışma ücret alacağı üzerinden 1/2 oranında indirim yapılmıştır. Puantaj kayıtlarına göre hesaplanan 1.820,00 TL yönünden takdiri indirim yapılması isabetsizdir.
Sonuç : Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 24.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.