MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 04/04/2017 tarih ve 2016/88 E. - 2017/146 K.sayılı kararın ayrı ayrı davalı kurum ve şirket vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 23/03/2018 tarih ve 2017/1478-2018/318 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi ayrı ayrı davalı kurum ve şirket vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin talebi üzerine, "SAFRANBOLU LOKUMCUSU" ibareli coğrafi işaretin 22/05/2006 tarihinde mahreç işaret olarak C2006/009 numarası ile tescil edildiğini, davalı tarafça yapılan 2013/92497 sayılı, 30 ve 43. sınıf mal ve hizmetleri içeren "ŞEKİL + MSL MEŞHUR SAFRANBOLU LOKUMCUSU" ibareli marka tescil başvurusuna karşı müvekkilince 556 sayılı KHK 7/1-c-f, 8/1-a-b, 8/5, 35 ve 555 sayılı KHK 18, 15. maddeleri kapsamında yapılan itiraz sonucu Markalar Dairesi Başkanlığınca başvurunun mal ve hizmet listesinden 30. sınıf bir kısım malların çıkarıldığı, sair itirazların reddedildiği, bu karara karşı müvekkilince yapılan itirazın nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, YİDK"nın 2015/M-12644 sayılı kararının iptalini ve davalı marka başvurusunun reddini talep etmiştir.
Davalı TPMK vekili, YİDK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini savunmuştur.
Davalı şirket vekili, taraf markaları arasında benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu markanın, 30. sınıf: "Safranbolu lokumu” ve 43. sınıf: "Yiyecek ve içecek sağlanması hizmetleri” yönünden 556 sayılı KHK’nın 7/1-c ve 7/1-f maddesi anlamında tescil engelinin bulunduğu ve hükümsüzlüğü koşullarının oluştuğu, anılan mal ve hizmetler yönünden mesnet gösterilen coğrafi işaret ile 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında iltibas ihtimalinin ve 555 sayılı KHK"nın 18 ve 15/a-b maddelerine göre tescil engelinin bulunduğu, dava konusu markanın kapsamındaki diğer hizmetler bakımından 556 sayılı KHK"nın 8/4 maddesinde sayılan koşullardan herhangi birinin gerçekleşmesinin söz konusu olmadığı, dava konusu marka tescil başvurusunun kötüniyetli olduğu, bu nedenle de kapsamındaki tüm emtialar için hükümsüzlüğünün gerektiği gerekçesiyle, davanın kabulü ile TPMK YİDK"nın 2015-M-12644 sayılı davacının itirazının reddi ile ilgili kararın iptaline, davalı adına tescilli markanın tescilli olduğu 30. ve 43. sınıflar yönünden hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı davalı Kurum ve şirket vekili ayrı ayrı istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince, dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı Kurum ve şirket vekili ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, ayrı ayrı davalı kurum ve şirket vekilleri tarafların temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 19/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.