Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/6793 Esas 2018/2976 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 23/06/2015 gününde verilen dilekçe ile cinsel istismar nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 16/03/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar ... ve ... vekili ile Şener İşçimen ve ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, çocuğun cinsel istismarından kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılardan ..., ..., ... ve ... vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; müvekkili ...’nun davalılardan ..., ..., ... ve ... tarafından gerçekleştirilen cinsel istismar eyleminin mağduru olduğunu, davalılar ... ve ...’in ise olay tarihinde yasal ergenlik yaşına ulaşmamış ... ve ...’in eylemlerinden TMK’nun 369. maddesinde düzenlenen ev başkanının sorumluluğu ilkeleri gereğince ayrıca sorumlu olduklarını belirterek, manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar; davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece; davanın kabulü ile hükmedilen tazminatın tüm davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanun’un 4 maddesinin 1. fıkrasında; “Aile Mahkemelerinin görevleri” başlığı altında “Aile mahkemeleri, aşağıdaki dava ve işleri görürler: 1. 22.11.2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun (Ek ibare: 14/04/2004 – 5133 sayılı kanun 2. madde) Üçüncü Kısım hariç olmak üzere İkinci Kitabı ile 3.12.2001 tarihli ve 4722 sayılı Türk Medenî Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna göre aile hukukundan doğan dava ve işler” düzenlemesi yer almaktadır. Davacılar, dava dilekçesinde aile başkanının sorumluluğuna da dayandığına göre, 4721 sayılı TMK’nun ikinci kitabında yer alan 369. maddesi de gözönüne alınarak dava, Aile Mahkemesinde görülmelidir. Görevle ilgili düzenlemeler kamu düzenine ilişkin olup, yargılamanın her aşamasında istek üzerine ya da re’sen gözetilmesi gerekir.

Şu halde mahkemece, uyuşmazlığın çözümünde Aile Mahkemesinin görevli olduğu gözetilerek görevsizlik nedeniyle davanın usulden reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde davanın esası hakkında hüküm kurulması doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalıların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine bu aşamada yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 16/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.