Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62, 50, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılanların vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla gündüz vakti, yerleşim içi tek yönlü iki şeritli yolda seyir halinde iken, sağdaki tali yoldan kontrolsüzce kavşağa giren ölen ..."in idaresindeki araçla çarpışması neticesinde, Ümit ile aracındaki Azize ve Gözde"nin hayatını kaybettiği, sanığın aracındaki Ziya"nın ise vücudunda orta derecede kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralandığı olayda, tali kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin sanığın kazadan önce yol üzerindeki kahvehaneden yolcu aldığı, henüz bir km gitmeden kazanın meydana geldiği, aracı normal hızda kullandığı, ölen sürücünün ehliyetinin olmadığı, alkollü olduğu, dur levhasına rağmen kavşağa kontrolsüzce girdiği, bu nedenle ölenin tam kusurlu olduğu, cezanın fazla olduğu, ertleme hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin, katılan ... vekilinin cezanın az olduğuna ilişkin ve katılan Havva, Mehmet, Kenan, Kibar vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,

Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1 nolu bendinin 3 nolu paragrafı çıkarılarak yerine "Sanığa verilen 5 yıl hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK‘nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK‘nın 52/3.maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 1.825 tam gün olarak belirlenmesine, TCK‘nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 36.500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.