Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6199 Esas 2020/2921 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 52, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin kusur durumuna, eksik araştırmaya yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanığın idaresindeki İETT otobüsü ile durakta beklemekte olduğu sırada kapı kolundan tutarak kalabalık nedeniyle kendisiyle göz teması sağlamayadan “15. bölgeden geçermi” diye soran katılana “geçer” dedikten sonra, katılanın otobüse binip binmediğini yahut uzaklaşıp uzaklaşmadığını sağ dış aynalardan kontrol etmeden hareket etmesi üzerine kapı kolundan tutmakta olan katılanın omzunun çıkmasına sebebiyet verecek şekilde yaralanmasına asli kusurla sebebiyet verdiği olayda,
Sanığın kullandığı otobüsün kapıları kapanmadan hareket etmesinin teknik olarak mümkün olmadığına yönelik savunması karşısında, kazaya karışan otobüsün kapıları kapanmadan hareket edip etmediği araştırılarak sanığın kusur durumunun tespit edilmesi gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Katılanın omzunda çıkık olacak şekilde meydana gelen yaralanmasının TCK’nın 89/2-b maddesi kapsamında kalan kırık olarak değerlendirilebilecek bir yaralanma olmamasına rağmen sanık hakkında tayin edilen temel cezadan TCK’nın 89/2-b maddesine göre artırım yapılarak fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak, BOZULMASINA 03/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.