Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1321 Esas 2020/2918 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1321
Karar No: 2020/2918
Karar Tarihi: 03.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1321 Esas 2020/2918 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık müdafiinin temyiz talebini değerlendirdi. Sanık idaresindeki araçla geceleyin aydınlatması bulunmayan otoyolda şağ şeritten seyri sırasında, arızası sebebiyle emniyet şeridine far ışıkları kapalı şekilde parketmiş ve arızasını gidermek amacıyla gelen yardım ekibine ait aracın da dörtlülerini yakar vaziyette arızalı tırın arkasına parketmiş vaziyette olduğu mevkiiye geldiğinde, araçları farketmeyerek önce yardım ekibinin aracının sol arka yan kısmına daha sonra da öndeki tırın sol arka yan kısmına çarpması sonucu tamir amacıyla olay yerinde bulunan katılanın kemik kırığı olacak şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak sebebiyet verdiği gerekçesiyle sanığı taksirle yaralama suçundan mahkum etti. Mahkeme, sanık müdafiinin cezanın fazla olduğuna, katılan vekilinin ise cezanın yetersiz olduğuna yönelik diğer temyiz itirazlarını reddetti ve hükmün ONANMASINA karar verdi.
Kullanılan kanun maddeleri: TCK 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4, 53/6, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesi, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/1321 E. , 2020/2918 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafinin Uyap üzerinden sunduğu vekaletname ibrazına ilişkin e-imzalı olarak 12.07.2018 tarihinde gönderdiği evrakın ekinde temyiz talebine ilişkin süre tutum dilekçesi de bulunduğunun anlaşılması karşısında; sanık müdafinin, sanığın yüzüne karşı 05.07.2018 tarihinde verilen kararı süresinde temyiz etmesi nedeniyle tebliğnamedeki, sanık müdafinin temyiz talebinin süresinde olmadığından bahisle reddini talep eden görüşe iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın idaresindeki araçla geceleyin aydınlatması bulunmayan otoyolda şağ şeritten seyri sırasında, arızası sebebiyle emniyet şeridine far ışıkları kapalı şekilde parketmiş ve arızasını gidermek amacıyla gelen yardım ekibine ait aracın da dörtlülerini yakar vaziyette arızalı tırın arkasına parketmiş vaziyette olduğu mevkiiye geldiğinde, araçları farketmeyerek önce yardım ekibinin aracının sol arka yan kısmına daha sonra da öndeki tırın sol arka yan kısmına çarpması sonucu tamir amacıyla olay yerinde bulunan katılanın kemik kırığı olacak şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak sebebiyet verdiği olayda,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin, cezanın fazla olduğuna, katılan vekilinin ise; cezanın yetersiz olduğuna yönelik sair temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 03/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.