Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/2055 Esas 2019/7588 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun bilinen adrese tebligatı düzenleyen 10. maddesinin 1. fıkrasına göre sanığın yokluğunda verilen gerekçeli kararın öncelikle muhatabın bilinen en son adresinde tebliğe çıkarılması, ancak 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen aynı maddenin 2. fıkrasına göre bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek tebligatın bu adrese yapılmasının gerektiği; somut olayda sanıklar ... ve ...’nın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmü, sanıkların sorguları esnasında bildirdikleri, bilinen son adresleri olan “Kayalıbağ Mahallesi No:47 Kat:... Seyhan/ ADANA” adresi yerine doğrudan MERNİS adreslerine gönderildiğinden, yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu, bu nedenle sanıkların öğrenme üzerine verdiği 13/02/2015 tarihli temyiz istemlerinin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet ve beraat hükümleri ile sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
5237 sayılı TCK’nın 51. maddesinin 3. fıkrası uyarınca cezası ertelenen hükümlü hakkında, 1 yıldan az 3 yıldan fazla olmamak üzere, bir denetim süresi belirlenir, bu sürenin alt sınırı mahkûm olunan ceza süresinden az olamaz. Cezayı ertelemenin yasal sonucu olmasından dolayı zorunlu olarak hükmedilmesi gereken “denetim süresine” ilişkin hatalar “aleyhe değiştirme yasağına” konu oluşturmaz. Somut olayda, hırsızlık suçundan sonuç olarak verilen 1 yıl 3 ay hapis cezasına ilişkin cezası ertelenen sanık hakkında denetim süresinin 1 yıl olarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasında TCK’nın 51/3. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragraftan “1 yıl” ibaresinin çıkartılarak yerine “ 1 yıl 3 ay” ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.