Zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması suretiyle yaralama suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda; İzmir 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/10/2009 gün ve 2007/702 E. 2009/747 K. sayılı beraat kararının katılan vekili tarafından temyiz edildiği, Dairemizin 03/04/2013 günlü 2012/5081 Esas ve 2013/2711 Karar sayılı ilamı ile bozma yönündeki kararına karşı mahkemece 19/11/2013 gün ve 2013/495 E. 2013/762 K. sayılı karar ile direnildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18/02/2016 tarih ve 2014/94043 sayılı tebliğnamesi ile de dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderildiği, ancak Ceza Genel Kurulunun 14/12/2016 tarih ve 2016/317 E. 2016/1587 K. sayılı kararı ile 02/12/2016 tarih ve Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 36 ve 38. maddelerine göre direnme kararı yönünden öncelikle Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunan dosyanın gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Katılan vekilinin duruşmalı inceleme yetkisinin bulunmaması nedeniyle, isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 318. maddesi uyarınca REDDİNE, temyiz incelemesinin duruşmasız olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Olay tarihinde görevli polis memurları ile diğer tanıkların sanığın olay gecesi karakoldan hiç ayrılmadığı ve olay saatlerinde karakolda işlem yaptığı yönünde beyanda bulunmaları, olay mahallinde bulunan güvenlik kulübesinde görevli tanık bekçinin iddiayı doğrulamaması ve teşhisin usulüne uygun yapılmaması karşısında toplanan delillerin atılı suçtan mahkumiyete yeterli olmadığı anlaşılmış, bu itibarla mahkemenin beraat gerekçesinde ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat kararı usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 26/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.