Sahte fatura düzenlemek - Defter ve belgeleri ibraz etmemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/497 Esas 2019/8263 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/497
Karar No: 2019/8263
Karar Tarihi: 21.11.2019

Sahte fatura düzenlemek - Defter ve belgeleri ibraz etmemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/497 Esas 2019/8263 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar hakkında 2007 yılında sahte fatura düzenlemek ve defter belgeleri ibraz etmemek suçlarından verilen mahkumiyet kararları Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarıyla ilgili kararı nedeniyle onanmıştır. Ancak sanık... hakkında 2008 yılında sahte fatura düzenlemek suçundan beraat kararı verilmiştir. Yapılan incelemede, 2008/Ocak döneminde 97.890 TL, Şubat döneminde ise 114.545 TL matrah beyan edildiği anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanıkların üzerlerine atılı 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçunun sübut bulduğu ve mahkumiyetlerine karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, eksik inceleme ile beraat kararı verilmiştir. Bu durumda, katılan vekilinin temyiz itirazlarının yerinde olduğu ve hükümlerin bozulması gerektiği kararına varılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (53. madde, 3. fıkra)
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu (230. madde)
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (8/1. madde)
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (321. madde)

11. Ceza Dairesi 2017/497 E. , 2019/8263 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek, Defter ve belgeleri ibraz etmemek
HÜKÜM : Sanık ... hakkında: 2008 yılında sahte fatura düzenlemek suçundan beraat, diğer suçlardan mahkumiyet
Sanık ... hakkında 2007 yılında sahte fatura düzenlemek suçundan: Mahkumiyet; 2008 yılında sahte fatura düzenlemek suçundan: Beraat

I- Sanıklar hakkında ""2007 takvim yılında sahte fatura düzenlemek"" ve sanık ... hakkında ""defter ve belgeleri ibraz etmemek"" suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik sanıkların temyiz nedenlerinin incelenmesinde:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması nedeniyle tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki "velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanıkların sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıkların suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezaları artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ile derecesi takdir kılınmış ve incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıkların yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
II- Sanıklar hakkında ""2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek"" suçundan verilen beraat kararına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Sanıkların 2008 takvim yılında sahte fatura düzenledikleri iddiasıyla açılan kamu davasında, Mahkemece her ne kadar 2008 takvim yılında bir tek mükellef tarafından Ba formu ile 8000 TL tutarında mal alındığının bildirildiği, bu suretle yeterli delil elde edilemediği gerekçesi ile beraat kararı verilmiş ise de; yapılan incelemede, 2008/Ocak döneminde 97.890 TL, Şubat döneminde ise 114.545 TL matrah beyan edildiğinin anlaşılması karşısında, sanıkların üzerilerine atılı 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçunun sübut bulduğu ve sanıkların mahkumiyetlerine karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, eksik inceleme ile yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 21.11.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.