Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/451 Esas 2019/8246 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/451
Karar No: 2019/8246
Karar Tarihi: 21.11.2019

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/451 Esas 2019/8246 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkemenin verdiği karara göre, sanık sahte fatura kullanma suçundan mahkum edildi. Suç tarihi, son faturanın kullanıldığı KDV beyannamesi tarihi olarak kabul edildi ve bu tarih 21.01.2007 olarak belirlendi. Sanığa yüklenen suçun cezası, 213 sayılı VUK’nin 359/b-1. maddesinde yer alan üst sınırına göre belirlendi ve dava zamanaşımı, suçun işlendiği tarihten temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldı. Temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, kararın 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA karar verildi. Ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu konuda aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE karar verildi. Kararda geçen kanun maddeleri, 213 sayılı VUK’nin 359/b-1, 5237 sayılı Kanun’un 66/1-e ve 67/4, 5320 sayılı Kanun’un 8/1, 1412 sayılı CMUK’nin 321 ve 322, 5271 sayılı CMK’nin 223/8 maddeleridir.

11. Ceza Dairesi 2019/451 E. , 2019/8246 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığa yüklenen sahte fatura kullanma suçunda suç tarihinin, son faturanın kullanıldığı KDV beyannamesi tarihi olduğu, buna göre en son faturanın 16.12.2006 tarihli olması nedeniyle suç tarihinin bir sonraki KDV beyanname tarihi olan 21.01.2007 olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen “2006 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçunun 213 sayılı VUK’nin 359/b-1. maddesindeki cezasının üst sınırına göre 5237 sayılı Kanun"un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suçun işlendiği tarihten temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 21/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.