MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 12. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 05.05.2016 tarih ve 2014/535-2016/275 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin alt taşeron olarak yüklendiği iş kapsamında taşıma işini yaptığını, tarafların araç ile yapılacak her sefer taşıma için 20,00 TL ücret ödenmesi konusunda anlaştıklarını, anlaşmanın somut kanıtının davalı şirketin ticari defterlerine kayıtlı ve davalı tarafından bedeli ödenen faturalar olduğunu, davalının 2012 yılı Ekim ve Kasım aylarında yaptığı 613 sefer karşılığında düzenlenen 31/12/2013 tarihli faturayı almaktan kaçındığını, fatura bedelini ödemediğini, müvekkilinin yaptığı taşıma işinin ve sayısının davalı şirket tarafından düzenlenip verilen 37 adet toplu fiş ile sabit olduğunu, davalı aleyhine hafriyat taşınması karşılığı düzenlediği faturadan doğan alacağın tahsili için Ankara 6. İcra Müdürlüğünün 2013/332 Esas sayılı dosyasından icra takibi başlattığını, davalının takibe itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptali ile takibin devamına, %20’de aşağı olmamak üzere davalının icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının dosyaya sunduğu sefer fişlerinde müvekkili şirket yetkilileri veya personelinin imzasının bulunmadığını, bu nedenle hukuki bağlayıcılığının bulunmadığını, müvekkiline tebliğ edilen sefer fişlerinin kendileri tarafından düzenlenmediğinden, davacının düzenlediği faturanın kabul edilmediğini, aksi iddianın davacı tarafından ispat edilmesi gerektiğini, davacının dosyaya sunduğu sefer fişleri arasında tarih ve seri numara çelişkisi bulunduğunu, davacının avans faizi isteminin yasal dayanağı bulunmadığını, davacının talebini kiralama ilişkisine dayandırdığından yasal faiz uygulabileceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiş, 12/11/2013 tarihli cevap dilekçesini ıslah ederek davacının dosyaya sunduğu sefer fişleri incelendiğinde yapılan seferlerin Sorgun ve Yerköy olmak üzere iki yere yapıldığının görüldüğünü, Sorgun olarak geçen taşımalarda aradaki mesafenin 500 metre, Yerköy olarak geçen taşımalardaki aradaki mesafenin 3 km civarında olduğunu, Sorgun taşıması için sefer başına 10,00 TL, Yerköy taşıması için 20,00 TL ücret ödemesinin kararlaştırıldığını, bu durumun müvekkili ile diğer kamyoncular arasında imzalanan sözleşmelerden belli olduğunu, davacının seferlerinin 125 adedinin Yerköy 488 adedinin ise Sorgun olduğundan farlı ücretlendirmeye tabi olduğunu, davacının ayrım yapılmaksızın sefer başına 20,00 TL talep ettiğini, davacının ayrıca yemek, yakıt ve aracının sanayi giderlerinin sözleşme gereğince kendisi karşılaması gerektiğini, davacıdan toplam 10.236,00 TL alacaklı olduklarından bu bedelin davacıdan mahsubunu talep ettiklerini, faizin yasal faiz olması gerektiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında yazılı sözleşme bulunmadığı için sefer başına ne miktar ücret üzerinden anlaşma yapıldığını ispat yükünün davacıya düştüğü, bu hususta davalıya teklif edilen yemin sonucunda taraflar arasındaki sözlü anlaşmada Sorgun"a yapılan seferler için 10,00 TL, Yerköy"e yapılan seferler için 20,00 TL üzerinden anlaşma yapıldığının kabul edildiği, davalı tarafça davacının yemek giderleri ile akaryakıt ve aracın tamir masraflarının davacı tarafa ait olduğu hususundaki iddia ile ilgili olarak davacıya teklif edilen yemin sonucunda masrafın davalı şirketçe karşılanacağına dair yemin edilmekle mahsup edilecek herhangi bir masraf bulunmadığı, davalının takas mahsup talebinin yerinde olmadığı, davalının Sorgun"a 488 adet, Yerköy"e ise 125 adet sefer yaptığı buna göre Sorgun için 4.880,00 TL, Yerköy için 2.500,00 TL olmak üzere toplam 7.380,00 TL davacının alacağı bulunduğu, bu bedele KDV"nin dahil olmadığı, daha önce davacı tarafça kesilen ve davalı tarafça ödenen faturalarda da ayrıca KDV eklendiği, KDV tutarı olan 1.328,40 TL eklendikten sonra davacının toplam alacağının 8.708,40 TL olduğu, davacının kötü niyetli olarak icra takibi yaptığı ispat edilemediği gerekçesi ile davanın kısmen kabulü ile Ankara 6. İcra Müdürlüğü"nün 2013/332 takip sayılı dosyasında davalının yaptığı itirazın iptaline, icra takibinin 8.708,40 TL alacak üzerinden devamına, alacağa icra takip tarihinden itibaren %13,75"i geçmemek üzere avans faizi işletilmesine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, taraf vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 446,17 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 15,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.