MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul 17. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 26/02/2018 tarih ve 2017/79-2018/60 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirkete Nakliyat Sigorta Poliçesi ile sigortalı dava dışı şirket tarafından satın alınan emtianın taşınması işinin davalı tarafından üstlenildiğini, emtianın tahliyesi sırasında hasar oluştuğunun tespit edildiğini ve müvekkili tarafından sigortalısına 2.983,20 USD ödendiğini ileri sürerek TTK’nın 1472. maddesi gereğince 2.983,20 USD’nin karşılığı olan 6.056,19 TL’nin avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu taşıma için düzenlenen konişmentoda yetki şartı bulunduğunu ve yetkili mahkemenin İsviçre Mahkemeleri olarak belirlendiğini, bu nedenle yargı yetkisinin dava şartı olduğundan dava şartının bulunmadığını, davacının aktif husumetinin olup olmadığının araştırılması gerektiğini, müvekkilinin dava konusu taşımada “eşyaların serbest bırakılması için başvurulacak kişi” sıfatına sahip olması sebebiyle TTK 103. maddesi gereğince acente olarak kabulü gerektiğini ve bu nedenle pasif husumet ehliyetleri bulunmadığını, müvekkilinin emtianın hasarlanmasından kusurlu olmadığını, taşımanın karma olması sebebiyle hasarın taşımanın hangi aşamasında kimin kusuru neticesinde meydana getirildiğinin belli olmadığını, konişmentoda “içeriği belli değil-said to contain” şerhi ve şartı bulunduğundan emtianın hasarlı olarak teslimi söz konusu olsa dahi bu durumdan müvekkilinin sorumlu olmadığını, müvekkilinin sorumluluğu tespit edilse dahi TTK 1186 maddesi gereğince sınırlı sorumluluk hükümlerinden yaralanması gerektiğini, hasar bildiriminin usulüne uygun yapılmadığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu, bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, dosyadaki tek tutanağın 19/09/2013 tarihinde kara taşıma süreci sonrasında düzenlendiği, bu durumda tutanak TTK 1185 maddedeki usule uygun olmayıp ihbarın bulunmadığı, hasarın taşıyan ve adamlarının kusurundan kaynaklandığı ve deniz taşıması sırasında meydana geldiğinin dosyadaki bilgi ve belgelerle ispat edilemediği, dosyadaki 19/08/2013 tarihli faturanın navlun ve yurt dışı masrafları ile lokal masrafları karşıladığı, davalı şirketin taşıyan olduğu kabul edilse dahi hasardan sorumlu olmadığı gerekçeleri ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.