Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/20589 Esas 2019/18484 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 16.12.2008 – 02.11.2013 tarihleri arasında davalı işverence işletilen ...Üniversitesi Kız Öğrenci Misafirhanesi"nde gece sorumlusu olarak çalıştığını, davalı işverenliğin 02.11.2013 tarihinde herhangi bir sebep göstermeksizin iş akdini feshettiğini ileri sürerek, fazla mesai alacağının tahsili isteminde bulunmuştur.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai ücretinin hesaplanması noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının 01.01.2010- 31.12.2011 tarihleri arasında 17.00-08.30 saatleri arasında çalıştığı kabul edilerek fazla mesai ücreti hesaplanmış ise de, davacı dava dilekçesine göre 2010 yılının başından itibaren haftanın 6 günü 17.30-8.30 saatleri arasında çalıştığını belirttiğinden, bu dönem için mesai başlangıç saatinin 17.00 olarak kabul edilmesi talep aşımı mahiyetindedir. Buna göre hesaplamanın davacının beyanını aşmamak üzere 17.30-08.30 olarak kabul edilmesi gerekir.
Diğer yandan 01.01.2012-01.11.2013 tarihleri için davacının 21.00-08.00 saatleri arasında çalıştığının kabulü isabetli ise de, bu dönem için de hesap hatasının yapıldığı görülmüştür. Şöyle ki, bilirkişi bu dönem için haftalık 12 saat fazla mesai hesabı yapmış ise de, 21.00-08.00 saatleri arasında 11 saat mesai yapıldığı ve 2 saat ara dinlenme süresi ile günde 9 saat çalışıldığı, gece çalışmalarında 7,5 saati aşan kısmın 1,5 saat olup, haftanın 6 günü çalışmayla haftalık fazla mesainin 9 saat olduğu anlaşılmıştır. Yazılı hususlar gözetilmeksizin karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.