Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal etme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/2955 Esas 2019/7515 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2955
Karar No: 2019/7515
Karar Tarihi: 17.04.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal etme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/2955 Esas 2019/7515 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, sanık hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından mahkum edilmiştir. TCK’nin 53. maddesi ve Anayasal hak yoksunluklarına ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı dikkate alınarak, mahkumiyetin infaz aşamasında bu maddede öngörülen hak yoksunlukları uygulanabileceği belirtilmiştir. Ancak, sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyeti, uyuşturucu madde bulundurmak suçuna ilişkin olduğu için, TCK’nın 191. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca, davasının düşmesi ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması seçeneklerine yer verilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, Manavgat 1.Sulh Ceza Mahkemesi'nin 06/06/2011 tarihli kararı ile TCK'nın 86/2 ve 86/3 maddeleri uyarınca verilen ertelenmiş 6 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmediği için, hüküm bozulmuştur. Sonuç olarak, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, Manavgat 1.Sulh Ceza Mahkemesi’nin 06/06/2011 t

2. Ceza Dairesi 2018/2955 E. , 2019/7515 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyetinin, uyuşturucu madde bulundurmak suçuna ilişkin olup, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesi ile aynı Kanunla 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "davanın düşmesi" ve "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, lehe olan bu düzenleme ve TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca sözü edilen hükümlülüğün tekerrüre esas alınamayacağı ve bu mahkumiyeti yerine adli kaydında yer alan Manavgat 1.Sulh Ceza Mahkemesinin 06/06/2011 tarih 2011/7 E. 2011/873 K. sayılı kararı ile TCK"nın 86/2 ve 86/3 maddeleri uyarınca verilen ertelenmiş 6 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, Manavgat 1.Sulh Ceza Mahkemesinin 06/06/2011 tarih 2011/7 E. 2011/873 K. sayılı kararı ile TCK"nın 86/2 ve 86/3 maddeleri uyarınca verilen ertelenmiş 6 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.