Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9410 Esas 2019/16493 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9410
Karar No: 2019/16493
Karar Tarihi: 19.09.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9410 Esas 2019/16493 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, sanığın tehdit ve hakaret suçlarından ötürü düşme hükümleri kabul edildi. Sanığın bu düşme hükümlerine yönelik temyiz istemi mahkeme tarafından reddedildi. Ancak, sanık hakkında mağdurun kasten yaralanması suçundan mahkumiyet kararı verildi ve bu karar temyiz edildi. Mahkeme, karşılıklı yaralama suçları işlendiğinden olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durulması, ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespit edilememesi halinde haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğini belirtti. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin bazı maddelerinin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edildi. Sonuç olarak, mahkeme kararı temyiz eden sanık lehine bozuldu. Kanun maddeleri ise 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'un 317 ve 321. maddeleri olarak belirtildi.

3. Ceza Dairesi 2019/9410 E. , 2019/16493 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Düşme, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında tehdit ve hakaret suçlarından verilen düşme hükümlerine ilişkin sanığın temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Şikayetten vazgeçmeyi kabul eden sanığın temyiz isteminin düşme hükümlerinin gerekçesine yönelik bulunmadığı anlaşılmakla; sanığın düşme hükümlerini temyizde hukuki yararı olmadığından, düşme hükümlerine yönelik sanığın temyiz istemlerinin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık hakkında mağdur ..."a yönelik kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin sanığın temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Karşılıklı yaralama suçlarının işlendiği olayda, tarafların olayın çıkış sebebini ve gelişimini farklı şekilde anlattıkları anlaşılmakla, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespitine çalışılması; bunun mümkün olmaması halinde Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanmasının gerekip gerekmediğinin tartışmasız bırakılması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve E.2014/140-K.2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19/09/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.