Nitelikli zimmet - resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/11192 Esas 2017/196 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli zimmet, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet



Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Katılan vekilinin yüzüne karşı 21/11/2013 günü verilen hükmün CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 12/12/2013 havale tarihli dilekçeyle temyiz edildiği anlaşılmakla, süresinde yapılmayan temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, incelemenin sanık müdafiin temyiz itirazları ile sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Sanığın işlediği iddia edilen resmi belgede sahtecilik suçunun; 5237 sayılı TCK"nın 204/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıl asli ve ilave zamanaşımına tabi olduğu, son sahte belgenin düzenlendiği 13/05/2003 tarihi ile inceleme günü arasında zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından, hükmün 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkında açılan davanın zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Sanık hakkında nitelikli zimmet suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Lehe yasa karşılaştırmasındaki isabetsizlik, resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan hükmün dava zamanaşımının dolmuş olması karşısında sonuca etkili bulunmamış, bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Dairemizin 01/04/2013 gün ve 2012/5824 Esas, 2013/1536 Karar sayılı bozma ilamında hafif kabul edilen zimmet miktarı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 249. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğinin belirtildiği ve bozmaya uyulmasına karar verildiği halde, sanık hakkında tayin olunan cezadan TCK"nın 249. maddesi uyarınca indirim yapılmaması,
28/04/2011 tarihli kararda sanık hakkında TCK"nın 53/5. maddesi gereğince hak yoksunluğuna hükmedilmemesi ve kararın sanık müdafiin temyizi üzerine bozulması karşısında kazanılmış hakka riayet edilmeksizin sanık hakkında anılan maddenin uygulanması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 17/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.