MAHKEMESİ : Manisa 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 07/03/2013
NUMARASI : 2011/261-2013/142

Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalı asıl işveren C.. R..ne bağlı diğer davalı alt işveren T.-Pa Temizlik Ltd. Şti."nin işlettiği kantinde Eylül 2001-26.01.2011 tarihleri arasında çalıştığını, ancak emekliliği haketmesi üzerine çalışmak istemesine rağmen, işveren tarafından emekli işçi çalıştırılmayacağı gerekçesi ile iş sözleşmesinin haksız ve bildirimsiz olarak son verildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı C.. R.. vekili; davacının müvekkili kurumun hizmet alım sözleşmesi yaptığı temizlik şirketlerinin işçisi olarak çalıştığını, bu sebeple kendilerinin işveren sıfatının bulunmadığını,sorumluluğun diğer davalı şirkete ve davacının çalıştığı önceki şirketlere ait olduğunu,kendilerine husumet yöneltilemeyeceğini,ayrıca fazla çalışma iddialarının yerinde olmadığını öne sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Davalı T.-Pa Temizlik Ltd. Şti. vekili; davacının müvekkil şirket bünyesinde 01.01.2011-26.01.2011 tarihleri arasında çalıştığını ve iş sözleşmesinin 26.01.2011 tarihinde davacı tarafından emeklilik gerekçesi ile feshedildiğini, ihbar tazminatı hakkının bulunmadığını, çalışılan süre ile sınırlı olarak sorumlu olduklarını, işyerinde haftalık kırkbeş saati aşan bir çalışmanın sözkonusu olmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanamadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davacının işyerinde fazla mesai yaptığı iddiası davacı tanıkları tarafından doğrulanmış ise de; dinlenen tanıkların davacı ile aynı bölümde çalışmadıkları gibi yaptıkları fazla mesai karşılığı ücret aldıklarını belirttikleri anlaşılmaktadır. Diğer yandan davacı iddia ettiği gibi fazla mesai yaptığını yeterli ve inandırıcı delille ispat edememiştir. Fazla mesai yaptığı hususu sabit olmayan davacının bu talebinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.