Zimmet ve zimmete iştirak suçlarından sanıklar ... ve ... hakkında yapılan yargılama sonunda; Üsküdar 2. (İstanbul Anadolu 6.) Ağır Ceza Mahkemesince verilen 29/06/2010 gün ve 2006/117 Esas, 2010/369 Karar sayılı hükümlerin katılanlar vekili ve sanık ... müdafii tarafından temyiz edildiği, Dairemizin 27/02/2013 günlü 2012/3333 Esas ve 2013/1425 Karar sayılı ilamı ile bozma yönündeki kararına karşı mahkemece 10/07/2013 gün ve 2013/184 E. 2013/267 K. sayılı karar ile direnildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 08/04/2015 tarih ve 2013/299357 sayılı tebliğnamesi ile de dosyanın Ceza Genel Kurulu"na gönderildiği, ancak Ceza Genel Kurulu"nun 14/12/2016 tarih ve 2015/351 E. 2016/1549 K. sayılı kararı ile 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 36 ve 38. maddelerine göre direnme kararı yönünden öncelikle Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunan dosyanın gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
UYAP üzerinden yapılan sorgulamada Ceza Genel Kurulu"nca tebliğname tebliğlerinin yapıldığı, 29/06/2010 tarihli ilk hükümde sanık ... hakkında eyleminin güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğu kabulüyle mahkumiyet hükmü kurulduğu, 10/07/2013 tarihli hükümde ise eyleminin yine aynı suçu oluşturduğu kabulüyle bu defa zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırma hükmü kurulması karşısında verilen kararın direnme kararı niteliğinde olduğu gözetildiğinde; Dairemizin 27/02/2013 günlü bozma kararı usul ve yasaya uygun olduğu ve yeniden yapılan inceleme sonucunda kararda bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddesi uyarınca, dosyanın direnme konusunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİİNE, 16/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.