Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/10195 Esas 2019/4891 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/10195
Karar No: 2019/4891
Karar Tarihi: 17.04.2019

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/10195 Esas 2019/4891 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir itirazın iptali davasında, mahkeme davacı lehine yapılan 1.922,60 TL asıl alacak için yapılan icra takibinin devamına karar verdi. Ancak davacı vekilinin temyiz etmesi üzerine, davalı vekilinin temyiz dilekçesi reddedildi. Kararda, 6100 sayılı HMK'nun geçici 3/2. maddesi ile 1086 sayılı HUMK'nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL'ye çıkarıldığı ifade ediliyor. Kanun maddelerinin detaylı ve açıklayıcı bir şekilde ele alınması isteniyor.

17. Hukuk Dairesi 2016/10195 E. , 2019/4891 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

6100 sayılı HMK"nun geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu kararda, davacı lehine 1.922,60 TL asıl alacak için yapılan icra takibinin devamına hükmedilmiş olup karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.Bu nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin (isteminin) REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 17.04.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.