MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki hizmet sözleşmesinden kaynaklanan alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı ve davalı ... avukatlarınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

Davacı, davalı ... Uygulama Çiftliği’nde, diğer davalı ... Ltd. Şirketi’ne bağlı olarak 03/01/2013 tarihine kadar çalıştığını, bütün çalışma şartlarını okul yönetiminin kontrol ederek düzenlediğini, tek başına ve tek sorumlu olarak hayvanların bakımından sorumlu olduğundan dolayı bu süre içerisinde bir gün dahi devamsızlık yapmadığını, her gün 11 saat süreyle çalışma yaptığını, ancak işçilik alacaklarını alamadığını belirterek 3.300,00 TL fazla çalışma ücreti, 500,00 TL hafta tatil ücreti, 200,00 TL genel tatil ücretinin tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davacının yeni bir iş buldum diyerek kendisinin iş akdini feshettiğini, tek çalışmadığını, izinleri ve tatillerinin kendisine kullandırıldığını, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın kısmen kabul kısmen reddi ile 151,92 TL genel tatil alacağı ve 274,01 TL hafta tatili ücretinin davalılardan dava tarihinden itibaren mevduata uygulanan en yüksek mevduat faizi ile birlikte alınıp davacıya ödenmesine, davacının fazla çalışma ücreti yönünden ve hükmedilen alacaklarla ilgili olarak fazlaya ilişkin taleplerinin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı ... tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davalının temyizi yönünden;
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Mahkemece davanın 425,93 TL’lık kısmının kabulüne karar verilmiş olması nedeniyle davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL.’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davacının temyizi yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onanması gerekir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin miktar yönünden REDDİNE, 2. bent gereğince davacının yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda dökümü yazılı 8,20 TL kalan harcın davacıdan alınmasına, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 25/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.