MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Sanık ... hakkında; mahkumiyet
Sanık ... hakkında; beraat

I. Sanık ... hakkında verilen hükme yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık ...’in yokluğunda verilen kararın sanığın dosyadaki bilinen en son adresi olan 28.09.2012 tarihli sorgusunda beyan ettiği adresine öncelikle Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebligat yapılması yerine doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılan tebligat işleminin usulsüz olduğu anlaşılmakla, sanığın 14.05.2015 tarihli temyiz talebi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suç konusu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada toplanan deliller, gerekçeli kararda gösterilip, tartışılarak, yüklenen suçların sübutu kabul, kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın temyiz nedenlerinin reddiyle, hükümlerin ONANMASINA,
II. Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Küçükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 02.12.2011 tarih ve 2011/19099 esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan kamu davası açılmış ise de; 26.09.2011 tarihli rapor değerlendirme komisyonu mütalaasının diğer sanık ... hakkında olduğu, sanık ... hakkında verilmiş bir mütalaa bulunmadığı görülmekle, öncelikle durma kararı verilip, 213 sayılı VUK"nın 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği Vergi Dairesi Başkanlığından sorularak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, yargılamaya devamla hüküm kurulması, Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.11.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.