Danıştay 9. Daire 2019/1712 Esas 2022/45 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/1712
Karar No : 2022/45


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Belediye Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Sınai ve Tıbbi Gazlar İstihsal Endüstri A.Ş.
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacının maliki olduğu, İzmir ili …. ilçesi … ve … Mahallesinde bulunan taşınmazları nedeniyle 2014 ila 2017 yıllarına ilişkin emlak vergisi, taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları korunmasına ait katkı payı, vergi ziyaı cezası, gecikme faizi, ilan ve reklam reklam vergisi ve damga vergisi ile 2013 yılına ilişkin usulsüzlük cezasının tahsili amacıyla düzenlenen ... tarih ve ... sayılı ödeme emrinin; 6360 sayılı On Dört İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Yedi İlçe Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanununun Geçici 1. maddesinin 15. fıkrası dikkate alınmak suretiyle iptali istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesi'nin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun 22. maddesinde, emlak vergilerine ilişkin muafiyet ve istisna hükümlerine 1319 sayılı Kanunda değişiklik yapılmak suretiyle yer verileceği kurala bağlanmış ise de 6360 sayılı Kanun hükümlerinin sonraki kanun ve özel kanun olması itibarıyla önceki tarihli ve emlak vergisi yönünden genel Kanun niteliğine haiz 1319 sayılı Kanun hükümleri ile çatışması hâlinde uyuşmazlığın çözümlenmesinde özel ve sonraki tarihli Kanun hükümlerinin esas alınması, yani uyuşmazlığın 6360 sayılı Kanun hükümlerine göre çözümlenmesi gerektiği, 6360 sayılı Kanununun Geçici 1. maddesinin 15. fıkrasına göre tüzel kişiliği kaldırılan köyler için beş yıl süre ile emlak vergisi muafiyeti getirildiği hususunun açık olduğu, her ne kadar davalı idare tarafından, davacının anılan Kanunun yürürlüğe girmesinden önce de emlak vergisi mükellefi olduğu ve geçici maddedeki düzenlemenin yeni mükellefleri kapsadığı iddia edilmiş ise de, 6360 sayılı Kanunda mükellefiyet konusunda herhangi bir ayrım yapılmadığından davalı idarenin bu iddiasına itibar edilmediği, davacı şirketin tüzel kişiliği kaldırılan köylerde bulunan taşınmazlarıyla ilgili; 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununa göre alınması gereken emlak vergisi ile ... tarihli ve ... sayılı Belediye Gelirleri Kanunu uyarınca alınması gereken vergi, harç ve katılım payları ve bunların ferilerine ilişkin olarak davacı şirket adına düzenlenen dava konusu ödeme emrinde hukuka uyarlık bulunmadığı, dava konusu ödeme emrinin diğer amme alacaklarına ilişkin kısımları bakımından ise davacı adına ödeme emri düzenlenebilmesi için usulüne uygun olarak kesinleşmiş ve vadesinde ödenmemiş bir amme alacağının bulunması gerektiği, dava konusu olayda ödeme emri muhteviyatı amme alacaklarının usulüne uygun olarak kesinleştiği halde davacı tarafından vadesinde ödenmediği hususu davalı idarece ortaya konulamadığından, dava konusu ödeme emrinin bu kısımlarında da hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, dava konusu ödeme emrinin iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu, kararın kaldırılmasını gerektiren başka bir neden de bulunmadığından, taraflar istinaf başvurularının reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: 6360 Sayılı Kanunun Geçici 1. maddesinin 15. fıkrası ile getirilen muafiyetin geçiş hükmü niteliğinde olduğu, halihazırda emlak vergisi mükellefi olmayan ve köy tüzel kişiliğinin kaldırılmasından sonra emlak vergisi mükellefi haline gelecek olanları kapsadığı, davacının 6360 sayılı Kanunun yürürlük tarihinden önce de emlak vergisi mükellefiyetinin bulunduğu, 6360 sayılı Kanun ile 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanunu'nda değişiklik yapılmadığı, muafiyet ve istisna hükümlerinin ancak Emlak Vergisi Kanununa eklenmek suretiyle uygulanabilir olacağı iddialarıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kabulüne ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz isteminde bulunandan …-TL maktu harç alınmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de İzmir Bölge İdare Mahkemesi 3. Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 26/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.