Danıştay 7. Daire 2019/3633 Esas 2022/265 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2019/3633
Karar No : 2022/265

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …Boya Kimya Otomotiv İletişim İmalat İthalat İhracat Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : …Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından, aerosol üretiminde kullanılmak taahhüdüyle satın alınan LPG'nin herhangi bir üretimde kullanılmayıp doğrudan otogaz olarak satıldığının tespit edildiğinden bahisle düzenlenen … tarih ve … sayılı vergi inceleme raporuna dayanılarak, 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'nun 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, 2016 yılının Haziran ayının (2.) dönemi ile Temmuz ilâ Kasım aylarının (1.) ve (2.) dönemlerine ilişkin olarak re'sen tarh edilen özel tüketim vergileri ve üç kat tutarında kesilen vergi ziyaı cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla, davacı şirket hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı vergi tekniği raporu ile Mahkemelerince verilen ara kararı üzerine gönderilen cevap yazılarının bir arada değerlendirilmesinden, davacı şirketin 2016 yılının Haziran ilâ Ağustos aylarında kamyonları için 796 lt akaryakıt giderinin olduğu, davacının müşterilerine kendi araçlarıyla emtia teslim ettiğini beyan ettiği, nakliye hizmetinin 2016 yılının Eylül döneminden itibaren anlaşılmış olup, davacı şirketin Haziran ilâ Ağustos dönemlerinde üretip sattığını beyan ettiği emtiaları kendi araçlarıyla taşımasının gerektiği, ilgili meslek odasından davacının aracının km başına yakıt tüketimine(0,26 lt) ilişkin olarak alınan bilgi yazısında, 2016 yılının Haziran ilâ Ağustos aylarında nakliyede kullanılan kamyonların 796/0,26= 3.061 km yol katedebileceği, ancak bu dönemlerde Mersin, Adana ve İstanbul illerindeki müşterilere yapılan satışlar ile fabrika merkezi ve anılan iller arasındaki mesafeler de dikkate alındığında toplam 30.462 km yol katedilmesi gerektiğinin bildirildiği, bu durumda beyan edilen akaryakıt gideri ile satışı yapıldığı ileri sürülen emtianın nakliyesinin gerçekleştirilmeyeceği, şirket yetkilisinin ifadesinde 2016 yılının Eylül döneminde alınan jeneratörlerin tamire verildiği, 07/03/2017 tarihi itibarıyla jeneratörleri henüz geri almadıkları ve ilçede elektrik kesintisi yaşanmadığı belirtildiğinden, fabrikanın sadece elektrik faturalarında belirtilen enerji miktarlarını tüketerek faaliyet gösterdiğinin kabul edilmesinin gerektiği, davacı şirketin fabrikasındaki makinelerin 2016 yılının Mayıs döneminde satın alındığı, üretimin 18/06/2016 tarihinde başladığı, 2016 yılının Aralık döneminde ise üretimin olmadığı, şirketin Mayıs ve Aralık dönemlerinde sabit elektrik giderinin bulunduğu, bu dönemlerde üretime bağlı elektrik giderinin olmadığı, bu miktarın da aritmetik ortalamasının (2.179 kwh+11.344 kwh)/2= 6.761 kwh olduğu, şirketin elektrik faturalarında, 2016 yılının Ağustos dönemi için 0.00 kwh tüketimi olmasına karşın, 2016 Eylül ve Ekim dönemleri için 27.454 kwh elektrik tüketildiği, üretim yapılan 2016 yılının Ağustos döneminde 0.00 kwh tüketim olmasının gerçekçi olmadığı, ilgili meslek odasından alınan bilgide şirket fabrikasında üretim için kullanılan makinelerin 1 saat çalışması durumunda 289 kwh elektrik tükettiklerinin belirtildiği, davacı şirketin 2016 yılının Haziran dönemi için 1.913.568 adet, Temmuz dönemi için 4.099.752 adet, Ağustos dönemi için 4.311.695 adet, Eylül dönemi için 3.895.429 adet, Ekim dönemi için 4.412.020 adet, Kasım dönemi için de 4.423.707 adet (şişe) sprey boya üretildiğini beyan ettiği, ancak üretime bağlı olarak makinelerin elektrik sarfiyatları ile ilgili meslek odasından makinelerin saatteki elektrik tüketim miktarı bilgisi esas alınarak yapılan hesaplama sonucunda üretilebilecek sprey boya (şişe) miktarının davacı şirketin ürettiğini beyan ettiği sprey boya miktarlarının çok altında kaldığı ve bu durumun iktisadi, ticari ve teknik icaplara uygun olmadığı, dolayısıyla ilgili kurum ve kuruluşlardan alınan bilgiler doğrultusunda ilgili dönemlerde dışarıdan nakliye hizmeti almayan ve nakliyeyi kendi araçlarıyla gerçekleştiren davacı şirketin beyan ettiği akaryakıt giderine göre satışını yaptığını ileri sürdüğü emtiaya ilişkin nakliyeyi sağlayamayacağı, yine ilgili kurum ve kuruluşlardan alınan bilgiler ile fabrikanın sadece elektrik faturalarında belirtilen enerji miktarlarını tüketerek faaliyet gösterdiği hususu göz önüne alındığında davacı şirketin ürettiğini beyan ettiği kadar üretim yapmasının mümkün olmadığı, üretilen sprey boya satış fiyatı ile piyasa fiyatları arasındaki 18 ilâ 145 kat gibi yüksek farkın oluşmasının ekonomik ve ticari icaplara uygun bulunmadığı, sprey boya satış faturası düzenlenen bazı mükellefler hakkında yapılan yoklamalarda iş yerlerinin kapalı, mükelleflerin gayri faal olması, adreste başka mükelleflerin faaliyet gösterdiğinin tespit edilmesi hususları bir arada değerlendirildiğinde, davacı şirketin beyan ettiği sprey boya üretim miktarının ve düzenlediği sprey boya satış faturalarının gerçeği yansıtmadığı ve aerosol üretiminde kullanmak taahhüdüyle özel tüketim vergisi ödeyerek satın aldığı düşük tutarlı özel tüketim vergisine tabi LPG'yi daha yüksek tutarlı özel tüketim vergisine tabi otogaz olarak satmak suretiyle vergi ziyaına sebebiyet verdiği sonucuna ulaşıldığından, davacı adına 4760 sayılı Kanun'un 13. maddesinin 2. fıkrası uyarınca tesis edilen dava konusu işlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacıya fatura düzenleyen mükellefler hakkında herhangi bir vergi incelemesinin yapılmadığı, faaliyet gösterdiği alanda tüm denetimlerin yapıldığı ve gerekli izinlerin alındığı, üretim için gerekli tüm teçhizata sahip olunduğu, yasal olmayan hiç bir faaliyetlerinin olmadığı, satış yapılan mükellefler nezdinde yoklamalarda gayri faal oldukları tespitlerinden hareketle sonuca ulaşılmış ise de, yoklamaların yetkili olmayan kişiler nezdinde yapıldığı, iade taleplerinin fiili tüketim raporu doğrultusunda gerçekleştirildiği, somut tespitlere yer verilmeyen, varsayıma dayalı olarak düzenlenen vergi tekniği raporuna istinaden tesis edilen dava konusu işlemlerde hukuka uyarlık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'NUN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usûl ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. …Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL'den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Dairece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 26/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.