Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/5364 Esas 2018/10052 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/5364
Karar No: 2018/10052
Karar Tarihi: 24.10.2018

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/5364 Esas 2018/10052 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bakanlık ile bir şirket arasındaki mahkeme davasında, Bakanlık, davalı şirketin çalıştırdığı işçinin alacaklarının tahsili amacıyla açılan dava sonucu ödediği tutarın davalı şirketin sorumluluğunda olduğunu ileri sürerek, ödenen tutarın rücuen tahsilini talep etmişti. Mahkeme, davacının talebini kısmen kabul ederek davalı şirketten 3,501.36 TL'nin faiziyle birlikte tahsil edilmesine karar verdi. Ancak davacı avukatı tarafından temyiz edilen miktar HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince 2,080.00 TL'yi geçmediği için temyiz hakkına sahip değildi ve temyiz dilekçesi reddedildi.
Kanun Maddeleri:
- 14.7.2004 tarihli ve 5219 sayılı HUMK.nun 427/2 maddesi
- 5236 sayılı yasanın 19. maddesi

13. Hukuk Dairesi 2018/5364 E. , 2018/10052 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... İnşaat Taahhüt Makine Temizlik Hizmetleri Ve Ürün Gıda Maddeleri Tabldot Orman Tarım Hayvancılık San Ve Tic Ltd Şti. aralarındaki dava hakkında ... 8. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 12/05/2015 gün ve 2012/453-2015/203 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı Bakanlık, davalı şirket imzalanan hizmet alım sözleşmesi kapsamında davalı şirketin çalıştırmış olduğu işçi ...’ın işçilik alacaklarının tahsili amacıyla ... 2. İş Mahkemesi"nin 2010/787 E. sayılı dosyası üzerinden açmış olduğu davanın Bakanlık aleyhine sonuçlandığını, ... 24. İcra Müdürlüğü"nün 2012/3116 sayılı dosyası üzerinden başlatılan icra takibi sonucu 5.547,04.-TL ödeme yapıldığını, yapılan ödemenin davalı şirketin sorumluluğunda olduğunu ileri sürerek 5.547,04 TL’nın ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan rücuen tahsilini istemiştir.
Mahkemece, 12.5.2015 tarihli kararında, davanın kısmen kabulü ile 3.501,36 TL"nın 31.05.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya dair talebin reddine, karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyize konu edilen miktar 2.045,68 TL olup karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 24/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.