Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8789 Esas 2020/2820 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8789
Karar No: 2020/2820
Karar Tarihi: 02.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8789 Esas 2020/2820 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların bir hastanede görevli doktorlar olduğu ve prematüre olarak doğan bir bebeklerin göz muayenesini yaptıkları, bu muayeneler sonucunda her iki sanığın da kusurunun olmadığı belirtilen bir taksirle yaralama davası görüldü. İlgili mahkeme, sanıkların ayrı ayrı beraatlerine karar verdi ve bu karar katılan tarafından temyiz edildi. Ancak temyiz itirazları reddedildi ve beraate ilişkin hüküm onandı. Kararda, CMK'nın 223/2-c maddesi uyarınca sanıkların ayrı ayrı beraat edildiği belirtiliyor.
CMK'nın 223/2-c maddesi; kusurun azlığı, tehlike derecesi, suçun konusunun niteliği ve diğer sebeplerle ceza verilmesinin uygun görülmemesi durumunda hükmedilecek olan ayrı ayrı beraat kararını içerir.

12. Ceza Dairesi 2019/8789 E. , 2020/2820 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca ayrı ayrı beraat

Taksirle yaralama suçundan sanıkların beraatine ilişkin hüküm, katılan vekilini tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın babası olduğu bebeğin, sanıklardan ..."un çocuk doktoru, ..."ın ise göz doktoru olarak çalıştığı Medical Park isimli hastanede 25 haftalık prematüre olarak doğduğu, sanıklardan Emel"in önerisiyle prematüre olarak doğan bebeğin diğer sanık ... tarafından göz muayenesine alındığı, bu muayene neticesinde bebekte bir sorun saptanmadığı ve dört hafta sonra yeniden muayene edilmesinin önerildiği, altı hafta sonra sanık ... tarafından yapılan muayenede ise bebeğe her iki gözünde evre 3 ROP ve plus hastalık teşhisi konulduğu, bununla beraber acil operasyon önerildiği, devam eden süreçte uygulanan tedavilere rağmen bebeğin her iki gözünün de görme yeteneğini kaybettiği, kovuşturma aşamasında aldırılan ve mahkemece de itibar edilen 17 Nisan 2015 tarihli Yüksek Sağlık Şurası raporunda meydana gelen neticede doktor olan her iki sanığın da kusurunun bulunmadığının belirtildiği olayda;
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanıkların taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin kusur durumuna, tedavi sürecinin yeterinde aydınlatılmadığına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 02/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.