Esas No: 2022/5812
Karar No: 2022/12567
Karar Tarihi: 17.05.2022
Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/5812 Esas 2022/12567 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanığa yükletilen tehdit eylemi suçunun sanık tarafından işlendiği, bütün kanıtların değerlendirildiği ve vicdani kanının oluştuğu duruşma sonucunda kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırılarak ceza dairesince karar verildiği belirtilmiştir. Mahkeme kararında, sanığın ileri sürdüğü nedenlerin yerinde görülmediği ve hükümde bir bozukluğun tespit edilmediği belirtilerek, temyiz davası esastan reddedildi ve hüküm onandı.
Tehdit suçu, Türk Ceza Kanunu’nun 106. maddesinde tanımlanmıştır. Maddede, “Bir kişiyi, kendisinin veya yakınlarının canına veya vücut dokunulmazlığına yönelik bir saldırı ile kötü bir davranışın gerçekleştirileceği konusunda haklı bir korkuya sevk etmek” şeklinde açıklanmaktadır. Tehdit suçu, 6 aydan 2 yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılmaktadır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteminin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın Kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından, sanık ...’nın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 17/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
