MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Diyarbakır 3. Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 28/03/2018 tarih ve 2018/24-2018/425 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin Öz Cihan İnş. Ltd. Şirketi ortağı iken davalı bankadan alınan teminat mektubu nedeniyle kefil olduğunu, davalının alacağını tahsil etmesine rağmen Diyarbakır İcra Müdürlüğünde başlatılan takibe devam ettiğini, çalıştığı kuruma yazılan maaş haczi ile 2012 yılı Temmuz ve 2014 Nisan ayları arasında kesinti yapıldığını, müvekkilince 23/01/2013 tarihinde Diyarbakır 3. Asliye Hukuk Mahkemesi nezdinde 2013/80 esas sayılı dosya üzerinden açılan menfi tespit davasının lehine sonuçlandığını davalı bankaya yapılan müracaata rağmen maaştan yapılan kesintilerin iade edilmediğini ileri sürerek 11.187,33 TL alacağın kesinti tarihinden itibaren işleyecek ticari faiz ile iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili ile dava dışı Öz Cihan İnş. İth. İhr. Taah. Tic. ve San. Ltd. Şirketi arasındaki "Genel Kredi Sözleşmesi"ne davacının müteselsil kefil sıfatıyla imza attığını, davacının borçlu olduğu sözleşme dolayısıyla maaş kesintisi yapıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda Diyarbakır 3. Asliye Hukuk Mahkemesi 2013/80 esas ve 2014/964 karar sayılı kesinleşen Diyarbakır İcra Müdürlüğü takibinden dolayı davacının borçlu olmadığının tespiti kararına rağmen takip nedeniyle davacı-borçludan maaş haczi yoluyla haksız tahsilatlar yapıldığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir. 
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 573,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 17/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.