Esas No: 2020/14990
Karar No: 2022/12398
Karar Tarihi: 17.05.2022
Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/14990 Esas 2022/12398 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık bir hakaret suçu işlemiş ve yerel mahkeme tarafından mahkum edilmiştir. Temyiz isteği reddedilerek kararın esasına geçilmiştir. Yapılan incelemede kanıtlar eksiksiz bir şekilde sunulmuş ve vicdani kanı, suçun işlendiğine işaret etmiştir. Temyiz nedenleri reddedilmiş, ancak tekerrür hükümleri uygulanırken cezanın infazı sonrasında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. TCK'nın 58/7. maddesi, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasını öngörmektedir. 53/1-b ve 53/1-c maddeleri ise hak yoksunluğu ile ilgilidir. Ancak mahkeme kararında hak yoksunluğuna ilişkin hüküm yazılmıştır ve bu hüküm Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiştir. Bu nedenle bu kısım çıkarılmalıdır. Ayrıca, TCK'nın 53/1-c maddesi gereği, sanığın kendi altsoyu dışındaki diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden cezanın infazı tamamlanıncaya kadar hak yoksunluğunun devam etmesi gerekmektedir. Karar, bu hususlar dikkate alınarak düzeltilerek onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 58/7. maddesi: cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Sanığa yükletilen hakaret eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
Tekerrür hükümleri uygulanırken, TCK'nın 58/7. maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, infazı kısıtlar biçimde 1 yıl süre ile denetimli serbestlik tedbiri süresinin de belirlenmesi, TCK'nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesi'nin, 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmiş olması ve yine aynı Kanunun 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu dışındaki diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...’ın temyiz sebepleri yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN BOZULMASINA, bu aykırılıklar, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, 5320 sayılı Yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak, hüküm fıkrasından sanık hakkında denetim süresinin 1 yıl olarak belirlenmesine ilişkin kısım ile TCK'nın 53/1-b maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkarılması ve TCK'nın 53/1-c maddesinin uygulandığı hüküm fıkrasına "kendi altsoyu dışındakiler bakımından ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” şeklindeki ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun olan HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
