Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 22/3, 51/1-3-6-7-8, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanığın olay yerinde keşif yapılmadığına, yerlerin buzlu olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın idaresindeki kamyonet ile olay tarihinde saat 01.30 sıralarında gece vakti, kazadan 2 saat 42 dakika sonra yapılan ölçümde 0.42 promil alkollü, kaza anında yaklaşık 0.82 promil alkollü olarak, meskun mahal dışında, iki yönlü ve aydınlatma olmayan yolda seyir halinde iken; direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sonucu şarampole yuvarlandığı, araçta yolcu olarak bulunan katılanın kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına tam kusurlu olarak neden olduğu olayda;
1-Adli Tıp Kurumunun bilimsel verilere dayanarak oluşturduğu görüşlere ve Dairemizin yerleşmiş uygulamalarına göre, 100 promilden fazla alkol miktarı güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracağından, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğinin kabul edildiği, somut olayda sanığın kaza esnasında 0.82 promil alkollü olduğunun tespit edildiği dikkat alındığında, sanık hakkında bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeksizin, eylemin bilinçli taksirle işlendiğinin kabulü ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 22/3 maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini;
2- Sanık hakkında hükmolunan hapis cezası, kaza sonucunda katılanda kemik kırığı meydana gelmesi nedeniyle 1/2 oranında arttırılırken uygulanan kanun maddesi ile sanık hakkında hükmedilen cezadan 1/6 oranında takdiri indirim yapıldığı sırada uygulanan maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince, isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.