Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/992 Esas 2019/8106 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan kamu davası açılan sanığın, suçlamaları kabul etmediğini, sahte fatura düzenlemediğini savunması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından, sahte düzenlenen faturaları kullanan mükellefler hakkında karşıt inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediği ve haklarında sahte fatura kullanmaktan kamu davası açılmış olup olmadığı belirlenip, açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi; faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları kullanan mükellefin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoku olup olmadığı da araştırılıp, karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik inceleme ile mahkumiyet hükümleri kurulması,
2- Kabule göre de;
a) 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 4369 sayılı Yasa ile değişik 359/b-1. maddesinde on sekiz aydan üç yıla kadar hapis cezası öngörülmüş olup, aynı eylemin düzenlendiği 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b maddesinde ise üç yıldan beş yıla kadar hapis cezası öngörüldüğü nazara alındığında, 2007 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçunun cezasının alt sınırının 18 ay hapis olduğu, aynı takvim yılı içerisinde gerçekleşen sahte fatura düzenleme eylemlerinin zincirleme şekilde işlenmiş tek bir sahte fatura düzenlemek suçunu oluşturacağı ve sanık hakkında bir kez 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 4369 sayılı Yasa ile değişik 359/b ve TCK’nin 43/1. maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken, zincirleme iki ayrı suç işlenmiş gibi iki kez cezalandırılmasına karar verilmesi ile hükümde karışıklığa neden olunması,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.11.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.