Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2015/6507 Esas 2015/4670 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/6507
Karar No: 2015/4670
Karar Tarihi: 21.04.2015

Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2015/6507 Esas 2015/4670 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum olan 65 yaşındaki sanığın kısa süreli hapis cezasının seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi gerektiği konusunda yanlış karar verildiğini ve denetimli serbestlik tedbirine uyması durumunda hapis cezasının infaz edilmiş sayılacağı ancak sanığın haklarından mahrum bırakılması yönünde hatalı bir karar verildiği için kararın bozulması gerektiğine karar verdi. Kararda belirtilen kanun maddeleri TCK 191/1, 53, 191/2-3-4-7 ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 309. maddeleridir.

9. Ceza Dairesi 2015/6507 E. , 2015/4670 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Sulh Ceza

Kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurmak suçundan hükümlü ... hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 191/1, 53. maddeleri gereğince 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, TCK"nın 191/2-3-4-7. maddeleri gereğince denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair verilen ... Sulh Ceza Mahkemesi"nin 27.10.2010 tarih 2010/161-619 sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre:
1- Suç tarihinde 65 yaşından büyük sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 50/3. maddesi uyarınca anılan maddenin 1. fıkrası bentlerindeki seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesinin zorunlu olduğu gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmiş olmasında,
2- Sanık hakkında 1 yıl hapis cezasına ayrıca denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına hükmolunduğu, 5237 sayılı Kanunun 191/7. maddesine göre sanığın denetimli serbestlik tedbirine uyması durumunda hapis cezasının infaz edilmiş sayılacağı ve bu durumun "özel bir erteleme" niteliğinde olduğu, anılan Kanun"un 53/4. maddesinde kısa süreli hapis cezası ertelenmiş olan kişiler hakkında aynı maddenin birinci fıkrasının uygulanmayacağının öngörüldüğü gözetilmeden, sanığın anılan Kanunun 53/1. maddesinde belirtilen haklardan yoksun bırakılmasına karar verilmiş olmasında, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığının 02.06.2014 tarih ve 2013/10979/37865 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12.06.2014 tarih ve 2014/216456 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, tebliğnamenin düzenlendiği tarihe, Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 10.03.2014 tarih ve 2013/14214 esas, 2014/1560 sayılı ilamına, 6572 sayılı Kanun ile değişik Yargıtay Kanununun 27. maddesi hükmü ile 22.01.2015 tarih ve 29244 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı kararında Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler II/A(5)"de yer alan "Ceza Daireleri yürürlük tarihinden önce kendisine gelip bozma veya başka nedenlerle Daire dışına gönderdiği işlerden kendisine geri gelenlere bakar" hükmüne göre, işin incelenmesi Yüksek 10. Ceza Dairesine ait olmakla Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 21.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.